Reacties

Ik ben een 67 jarige gepensioneerde , die al enkele jaren, als hobby gaat zingen bij bejaarden en dementen. Deze week ontving ik een copy van een liedjesboek, van een 87 jarige vrouw. Ze was dit liedjesboek beginnen schrijven in 1949. Het eerste liedje in het boekje is “ Vaarwel mijn jongen” . De vrouw is inmiddels overleden! Ik zou heel graag al deze liederen willen leren zingen. Hopelijk kan mij iemand helpen. Ik zoek de melodie en de gitaarakkoorden . Wie kan mij tips geven ? Dank bij voorbaat ! Michel

Een goede halve eeuw geleden kreeg ik op een dag een rondleiding in de oude pastorij van Nijlen. De toenmalige pastoor vertelde mij dat de opvolger van de vermoorde pastoor sterk bevangen was door een helse angst eenzelfde lot te zullen ondergaan. In de oude pastorie van Nijlen liet hij daarom een zwaar smeedijzeren hek bouwen op de eerste verdieping voor de slaapkamers dat op een heel bijzondere manier afgesloten kon worden met een zware staaf, en dus zonder sleutel. Daarenboven kon hij vanuit zijn slaapkamer via een spionkop rechtstreeks in de ontvangstkamer op het gelijkvloers kijken. In de slaapkamer was ook duidelijk te zien dat één van de ramen toe gemetseld werd. De legende vertelt ons dat dit was gedaan omdat de pastoor niet graag zicht had op het werkend boeren volk op het veld! Raar volkje die pastoors van Nijlen, niet?

Spijtig, er waren plezante liedjes bij. In de hoop jullie te mogen terug zien, bedankt.

Het begin van de eerste strofe zou er kunnen op wijzen dat het lied (ook) gezongen werd op de melodie van “Dis-moi, soldat, t’ en souviens-tu?”, beter bekend als “Ik ben soldaat doch tegen mijn begeren” (Soldaat van de vrede). De tekst past alvast perfect op die melodie

Dag,
“Het loon van den arbeid”, vond deze tekst in een oud boekje.
Wat pielen op mijn gitaar en had er meteen een melodie bij. En, denk ik, eigentijdser.
Erg,erg leuk om de originele melodie te kunnen horen. Dank u. Ik vraag mij af wie Chef van Dijk is.
Ik heb hem niet kunnen vinden. George Hofman is mij bekend en kwam uit Sappemeer, niet zover van mijn woonplaats vandaan. Nogmaals dank dat ik de melodie kon horen en de geschiedenis van dit lied kon lezen.

Geweldig!!!
Mijn moeder zong het vroeger thuis wel.
En nee, we zijn geen Vlaamse familie, maar een Westfriese!
Mijn moeder is geboren en getogen in Spierdijk, een Westfries dorp tussen Hoorn en Alkmaar, in Nederland dus!
Ik wist het refrein nog en de laatste regels.
Geen idee of mijn moeder de tekst precies zo zong als hier gepubliceerd.
Ook geen idee waarvan ze het lied kende.
Het moet ook in het noorden van Nederland heel bekend zijn geweest.
Ik ben geboren in 1952 – in dezelfde bedstee waarin mijn moeder geboren was – en hoorde het lied rond 1960, zeg tussen 1958 en 1965 (daarna kregen we een nieuw huis op dezelfde plek, maar ik herinner me het lied uit ons oude huis…).

Roger Hessel schrijft in “De filosofen van de straat” op pagina 333 dat het niet duidelijk is wie de tekst van dit lied schreef: niet alleen Tamboer zong het, ook Jaak Van Gestel, Ernest Vanderplancke en Achille Coppenolle hadden het volgens hem op hun liedblaadjes staan. Wij hebben het zelf alleen bij Tamboer aangetroffen. Het is ook typisch diens taalgebruik. In Brabant zou niemand zeggen “wat het Lot van de werkman zal beslissen”, wel “wat het Lot over de werkman zal beslissen”.

Bedoeld wordt natuurlijk het bombardement op Mortsel bij Antwerpen (dat ik overleefde). Ik heb tot in de jaren ’60 in Mortsel gewoond en dit lied nooit gehoord. Kan iemand mij de melodie bezorgen?

Richard Van der Staey heeft het ook in zijn boek opgenomen en vermeldt dat het werd opgetekend door D. Debuck in 1885 in de gevangenis in Leuven in 1885. Weet jij meer over die Debuck, Johan, en of zijn veldwerk ergens raadpleegbaar is? Richard citeert er enkele keren uit in zijn boek.

Een sterk gelijkend lied staat als nr. 174 in het liederenschrift van Eugène Koopman (1917) onder de titel “In mijnen tijd”. De tekst wijkt wel af maar de inspiratiebron is duidelijk.

Het zijn al Dames en Mijnheren
Wat men tegenwoordig ziet
Al hun geld moet op in kleren
Maar van eten spreekt men niet
Als mijnheer en juffrouw promeneren
Gelijk rijken met fatsoen
Maar in hun buik hebben ze geen eten
Beters hebben zij niet vandoen

Maar in mijnen tijd
Wier naar geen kleed gekeken
Men had nog liever zijn buikske vol met eten
Maar nu is het al behagen en lawijt
Men had toch liever te fretten
In mijnen tijd, in mijnen tijd

Men vond in vroeger tijden
Geen koppeltje van vijftien jaar
Als ik uitging om te vrijen
Met mijn vrouw, geloof me maar
Zij was er vijftig zoals ik
En zij was de bloem van ’t stad
Maar nu blozen z’ al die dikken
Juist gelijk een gekookte patat.

Maar in mijnen tijd
Hun haar lag in geen krinkels
En was niet opgesmukt
Men vond geen poeier winkels
Maar ’t zijn allemaal kokette met lawijt
Er was heel ander volk in mijnen tijd

Vraagt nu aan getrouwde wijfkens
Hoeveel kleintjes hebt ge al
De ene zegt: ‘k laat het u wensen
‘k Geloof dat ‘k er geen krijgen zal
maar een ander die heeft er eentje
maar ’t weet gedurig van de gal
een ander die heeft er ook eentje
maar ik denk dat ’t sterven zal

Maar in mijnen tijd
Vond men hopen met kleinen
En één, ja twee, zelfs tot drie dozijnen
En ik voor mijn paart
Bracht er wel dertig op ’t tapijt
Maar ‘k was nogal ne kerel in mijnen tijd.

Bekijk nu maar eens die man van pas dertig jaren
En hij kan haast niet meer gaan
En hij wordt ook al grijs van haren
’t Leven is bijna gedaan
vraagt er soms aan hem een meisje
om eens te vrijen in het fijn
hij sprak tot haar: liefste sijsje
dat kan bij mij al niet meer zijn.

Maar in mijnen tijd
‘k Ben achtenzestig jaren
en ‘k zou nog alle dagen
in zo’n bootje willen varen
want van die kwestie ben ik benauwd
‘k Kan er tien content stellen
in dezen tijd, in dezen tijd.