Reacties

Johan,
In verband met derde strofe, “’t Is niet vandoen dat g’achter gaat1”,
wil ik de lezers graag meedelen dat er in Veurne-Ambacht nog behoorlijk wat (oudere) mensen, conform het oudere dialect, bij de prikkel voor de grote boodschap, zeggen: “‘k Moetn zere na bachten…”
In ons kustdialect is “bachten” dus ook gewoon “achter”. Voorbeeld: “Verdomme, ’t Is een brieftje van oenderd euro deur de gleuve tegen de meur bachten de kasse geglotsjen en ‘k en kunn’n d’r niet an…”
Vriendelijke groet,
Jan Huyghe
Oostduinkerke

Goeie morgen, Ik zoek al een paar jaren achter deze partituren voor fanfare en liefst voor harmonie. Kunnen jullie mij op weg helpen om die ergens te vinden of te kopen ? Dank u Jos

Goedenavond, ik ben op zoek naar een plaat van duo Hofmann met het liedje ik heb een duivenplat op zolder.
Heeft u deze te koop?
Mvg. Belinda Barink

Dit refrein met deze tekst zong ik bij de bevrijding in 1944 op een feestje, luid aangemoedigd door de hele familie. Ik was toen 3 jaar en 8 maanden.

Maar eens komt de dag van de vrede,
dan is er weerspek in de pan,
dan valt er niets meer naar beneden,
dan gaan al de lichtjes weer aan.
Maar eens komt de dag van de vrede,
dan is ’t met dat schieten gedaan.
En van ravitaillering en van rantsoenering
daar trekken wij ons niks niet meer van aan. (bis)

Het clublied van Lierse SK (Wanneer LSK trekt ten strijde) is op dezelfde melodie geschreven.

Ondertussen heb ik dit “Vondeling”-lied verder uitgewerkt en de melodie voorzien van de nodige begeleidingsakkoorden. Het gaat – zoals blijkt uit de tekst – over een zogenaamd “klucht”-lied want de vondeling die zijn geschiedenis bezingt is allesbehalve een typisch geval. Het toont wel aan dat in die tijd (100 jaar geleden) het begrip “vondeling” geen uitzonderlijk gegeven was.

	Partituur * De Vondeling (kluchtlied) *
	1. instrumentaal

Het lied “Derrière la Caserne” (tekst: Louis Bousquet – muziek: Henry Malfait) gaat dezelfde richting uit, evenwel met een totaal andere melodie en tekst. Het is daar een mengeling van zang en voordracht, zoals dat in een theater-revue gebruikelijk was. Volgens de partituur werd het oorspronkelijk opgevoerd in zaal Eldorado door Bach
In het slotrefrein komt ook hier dezelfde kat op de koord:

C’est derrière la caserne,
contre un mur, dans une rue sans lanterne.
On n’y voit pas bien clair,
ça fait rien, on n’a pas besoin de lumière.
Et dans la nuit sereine,
tranquillement, en vue d’une guerre prochaine,
je lui fais un petit conscrit,
c’est comme ça que je sers mon pays.

Croidel maakte er een plaatopname van:

Kunde da nog ne kier uitleggen van die bollekes?

In het liedjesschrift van Jean en Adèle Cuypers uit Rumst staat een gelijkaardige tekst – melodie niet vermeld – onder de titel “Aan ’t sterfbed getrouwd”

Ik had er een vriendin
ja, een bloemeken lief en schoon.
Zij stond in mijn hart en zin,
wij hadden elkaar trouw gezworen.
Ik ging haar man te zijn
en wij dachten ook heel tevreden
te samen in ’t huwelijk te treden.
Zij kreeg een ziekte vol van pijn

En zij sprak: aanziet mijn kind,
gij zegt dat gij het bemint,
hewel neemt mij dan tot uw vrouw,
blijf mij hier tot der dood getrouw.
Zo zal dan mijn lieve schat
op aarde geen bastaard meer wezen.
Gij ziet dat ik niet kan genezen,
ach voldoet mijn vraag en schep moed.

Zij nam dan het wicht
en kuste ’t op de bleke wangen.
Haar ogen tot mij gericht
zo sprak zij met veel verlangen:
Beziet de lieve klein,
lieve vriend, wees toch geen verrader,
ach, word van dit kindje een vader.

Zij sprak: ‘k heb geen moed meer,
genen doktoor kan mij weer helpen,
maar gij lieve minnaar zoet,
gij die mij het leven kunt stelpen,
ik smeek omdat gij
voor mijn kind met liefde zoudt zorgen
dan zal de goede daad u waarborgen
en ’t kindje is dan uit de lij.

Dat trof mij aan het hart,
ja, zij die kon niet meer genezen.
Ik lenigde haar die smart,
‘k omhelsde dat duurbaar wezen.
Ik sprak: ‘k blijf u getrouw,
heden kunt gij mijn hart overwinnen,
heden wordt gij mijne vrouw,
ik voldoe aan uw vraag en zinnen.

Des avonds werd zij berecht,
dan traden wij in den echt.
Ik stak dan den ring aan haar hand
zij was nog bij haar volle verstand.
Vaarwel, zie ze, lieve man.
Z’omhelsde het kind heel bewogen
en dan met de tranen in d’ogen
viel zij neer en stierf, zacht en teer.

Frans Currinckx alias “Rare Sus” zette op één van zijn liedbladen het lied “Hij ging maar voorbij” dat volgens hem moet gezongen worden op de wijze van “le bijou”. Welke wijze hij daarmee precies bedoelt is niet meteen duidelijk. Maar de tekst is wel duidelijk geïnspireerd door “Gij ging slechts voorbij / Tu n’as fait que passer”