Reacties

(reactie verwijderd wegens opgave van een fictief e-mailadres)

Ha, die goeie ouwe tijd van verbond Leuven… Was jij in een vorige eeuw niet bij Chiro Roosbeek? Kijk eens naar de reactie/antwoord van Rita van … toneel Heverlee onder https://www.wreed-en-plezant.be/wrdprs/liederen/

Hey Rita
Toen ik las “hij zal voor ons geen “commiskes” niet meer doen…” Dacht ik gelijk aan de Antwerpse Strangers “Wie heeft er suiker in de erwtensoep gedaan” uit 1967.
Wie heeft er suiker in de erwtensoep gedaan? (YELLOW SUBMARINE)
Lou Bandy, N. Warty / The Beatles (John Lennon, Paul McCartny

We all live in the yellow submarine …
Wie hee ’t er suiker in die erwtensoep gedaan
wie hee da gedaan, wie hee da gedaan
wij hemme allemaal ons ete late staan
wie hee ’t er suiker in die erwtensoep gedaan.

we kochten op ne goeie keer
de Beatles hunne onderzeer
we doke s’morgens allemaal
nor onder in ’t Alber-kanaal
en grolde s’avonds onzen beer
dan mokte we ’t ete kleer
na zee-je wij begot, die soep die smokt zo rot

wie, wie, wie
wie hee ’t er suiker in die erwtensoep gedaan (ik ni)
gij het da gedaan (neeje) gij het da gedaan (niwaar)
wij hemme allemaal ons ete late staan
gij het suiker in die erwtensoep gedaan
(lot me los, lot me los, neeje-neeje ni doen,
e neeje bleft er af, moe …)

we smeten hem dan zonder meer
ineens uit onzen onderzeeer
we hoorde zijnen leste gil, ’n bitje later wier het stil
we loerde deur de periscoop hoe dattem dan verzoop

hij zal veur ons gin commisjes nimier doen
hij zal veur ons gin commisjes nimier doen
hij had suiker in die erwtensoep gedaan
hij had da gedaan, hij had da gedaan
kom lot ons na mor terug nor boven gaan
want zonder hem is er gin aardigheid nog aan
alle mannekes we gon stijge … yes sir
sto de periscoop af… hey hey sir
oh gij doe da luik ope. . da’s gebeurd sir

wie had er suiker in die erwtensoep gedaan
wie had da gedaan, wie had da gedaan
wij hadde allemaal ons ete late staan
wie had er suiker in die erwtensoep gedaan
wie had er suiker in die erwtensoep gedaan

Dit behoort tot het onuitputtelijke arsenaal van wat wij “straatliederen” noemen: onnozele, meestal spottende tekstjes, bedacht door lolbroeken, tussen vele potten en pinten, en gezongen op een bekend refrein of klassiek thema. Volgens Dirk Wilmars in zijn boek “Arm Vlaanderen zingt, of het geluk der onbewusten” (De Dageraad, Antwerpen, 1975) is de tekst: “Jef zal voor ons geen commissies niet meer doen, Hij is naar de kloten, hij is naar de kloten.” maar zelf hebben we het tweede gedeelte nooit anders horen zingen dan als “la la la la la laaa”…
Willy Lustenhouwer noteerde in zijn boek “Café Chantant” een Brugse variante: “Hij zal voortaan geen kommissies nie’ meer doen, met zijn klein veloke, met zijn klein veloke”.
En in “Het Aalsters Volksleven 1860-1950” (Genootschap voor Aalsterse Geschiedenis, 1978) noteert Jos Ghysens beide versies:
XXX moe ver moi, gien kommisjes nimmer doeng
Hè heiget on zèn kloeiten
Hè heiget on zèn kloeiten
XXX moe ver moi gien kommisjes nimmer doeng …
(Varianten: Mé zen klein velauken …)

Voor alle duidelijkheid; ik heb het hier over de Dodenmars van Chopin.

Whoa, grote uitdaging. In de digitale scan van mijn bibliotheek is geen vermelding van dit lied te vinden. Hij heeft het allicht niet zelf geschreven want het staat ook niet in het boek “De klank van de stad” waarin naar ik aanneem al zijn zelfgeschreven teksten staan . De muziek lijkt wel een beetje op “Si petite” vind ik. We zoeken verder…

Een lied dat bij uw beschrijving past staat in “Café Chantant” van Willy Lustenhouwer, maar de door hem opgeschreven melodie herken ik ook (nog) niet:

Van school kwam hij de knaap, met een zeer trage stap,
het hoofdje als gebogen neer, en zuchtend keer op keer
Tehuis gekomen daar, werd moeder gauw gewaar,
dat haar lief enig kind, als was ontzind.
De reden vroeg zij gauw, de goede vrouw.

Refrein:
Moeder, sprak het kind,
de makkers op de school spotten met mij zovele.
Ik ben niemands vriend,
elk die veracht mij en dat doet me zo verdriet.
Elk roept achter mij,
dat ik een bastaard ben, zonder vader op aarde.
Moeder, zeg het mij,
heb ik geen vader die mij mint,
ben ik een bastaardkind?

In uwe jeugd waart gij, zeggen de makkers mij
Het speelgerief van iedereen, en niets ontzag uw eer,
Dat gij uw leven schonk, voor ’t geld, aan jong en oud,
Dat gij braste en schonk, steeds hevig dronk,
Een lichtekooi waart gij, zo zeggen zij.

Die woorden brachten smart, thans in het moederhart,
En zie, z’herdacht zo heel en al, haar vroeger leven al,
Zij bergde voor de schand’, ’t gelaat in beide hand,
Zij weende gans ontzind, zoals een kind,
Het kindje droogde dan, zijn moeder’s traan.

Refr.
Moe, vergeef het mij,
Daar ik zie dat gij voelt berouw, voor ’t vroeger leven,
En zolang ik leef blijf ik uw zoon,
En spreek ik nooit meer op die toon,
Maar ben ik een man,
Zal ik mij zeker wreken op die grote heren,
Die op ’s levensbaan, met hunne macht van ’t geld,
Zo menig jong hart heeft geveld.

Ondertussen weten we vrijwel zeker dat “Mie Rakel” een “nom-de-plume” was van de Bruggeling Willy Lapouter, alias Willy Lustenhouwer.

Veel liedjes van Arnold Frank zijn door hem verfilmd en worden thans uitgezonden op Eclips TV onder de titel: “Het lied van de week”.

jef winnepennickx

Ha! Ik ben blij dat ook doorwinterde (volks)muziekkenners kunnen genieten van ons speurwerk! Aarzel niet om 1 en ander aan te vullen of te corrigeren als u dat nuttig lijkt…

Laïs (en hun entourage) heeft zich indertijd niet de moeite getroost om de originele melodie op te zoeken en te bewerken, maar ze hebben er wel iets leuks van gemaakt.
Wat ambachten betreft: er zitten in mijn archief twee boekjes met veel oude liedjes over (eveneens oude) beroepen. Opgelet: in zeer veel gevallen hebben die liedjes een erotische dubbele bodem, al is die betekenis voor ons dikwijls verloren gegaan. Zo is het molenarinnetje in het liedje van het loze vissertje en in andere liedjes eigenlijk een vrouw van lichte zeden, de scheresliep een vrouwenversierder, de jager die een jong konijntje of een haas schiet in feite een “bospoeper” enzovoort. Daarnaast zijn het dikwijls spotliedjes die bepaalde stereotiepen versterken: molenaars zijn dieven, zeelui hebben in elke haven een lief, advocaten zijn onbetrouwbaar, boeren zijn … boeren.
De boekjes zijn allebei van dezelfde auteur:
“Stroop om te zweten, beroepen en ambachten in het Oud-nederlands lied”, M.A. Prick van Wely, N.V. UITGEVERIJ W. VAN HOEVE ‘S-GRAVENHAGE, Kramers Pocket GKP 55 Helaas, enkel tekst met overal wel een wijsaanduiding maar het gaat dan om (andere) liedjes van pakweg 300 jaar geleden.
“Roem van Amsterdam, het dagelijks leven van weleer in liederen bezongen”, Max Prick van Wely en Chris Rabe, DE TOORTS, Haarlem, 1982, pag. 70-100 gaat over beroepen, deze keer wel met notenschrift.
Beide boekjes bevatten ook zeer veel illustraties afkomstig van oude prenten en schilderijen. Ik heb er ook PDF-versies van.
Daarnaast staan er natuurlijk ook heel wat liedjes over oude (vlaamse) beroepen in de gekende (?) boeken van Snellaert, Van Duyse, De Coussemaeker, Peeters enzovoort. En … er staan er inderdaad reeds enkele op deze site, afkomstig van marktzangers: de lustige velomaker, het loon van den arbeid, het nieuwe lied van den schareslijper, lied van de herderin, mijnwerker 108, de nachtwacht, lied van de fabriekwerker, …
Maar kinderliedjes zijn dat niet.