Reacties

“De correcte uitspraak is eerder “bè-etem”. ” -> zo spreken we het in Leefdaal (zeg “Leidel”) in elk geval al sinds mensenheugenis uit, maar familieleden die tussen 1899 en 1985 in Bertem-city geboren en getogen waren spraken wel degelijk van “Bjeitem” of “Béjeitum”, de “ei” weliswaar ongeveer als “è” uitgesproken, dus Bjètem of Béjètum.
Zoals uit de bespreking moet blijken komt het lied helemaal niet uit Bertem, die link hebben we zelf bedacht. (En het woordje “rasecht” is licht ironisch bedoeld, alle mensen behoren immers tot hetzelfde “mensenras”)

Ik heb “Het bloemenmeisje van Parma – Wil Vandevelde” ooit gevonden op een website maar die site bestaat niet meer …
Ook in de iTunes-store kent men het niet.

Beste ik ben ook op zoek naar dit lied. zou dit ondertussen gekend zijn?

Welke datum is “overlaatst”? Waarom heb je de muzikanten ter plekke niet aangesproken?

Beste,
Ik zou als het mogelijk is ook die tekst willen van De oorlog van 14-18

Beste Ilse,
Is het mogelijk om de tekst ook naar mij te sturen a.u.b.?

Beste Ilse, die tekst zou ik graag willen hebben voor mijn lezing over De Groote Oorlog. Kan je ook vertellen of die op een bestaande melodie is gemaakt en, zo ja, welke?
Hartelijk dank en beste groeten,
Hector

Zou het dit kunnen zijn?
(gevonden op http://www.seniorplaza.nl/item/liedje en afgaande op uw herinnering zou de eerste strofe “corrupt” kunnen zijn, ttz een contaminatie van de originele eerste en tweede strofe. Geen vermelding van melodie maar het past perfect op de muziek van “Zachtjes klinkt het avondklokje” alias “Achter in het stille klooster”)

In een klein armoedig huisje,
Zullen wij eens verder zien,
Daar lag op een veren bedje,
Een meisje van een jaar of tien.
Daar lag op een veren bedje,
Een meisje van een jaar of tien.

´t Was de kleine lieve Anna,
Liet haar oogjes slap’rig hangen.
En haar mooie rode kleuren,
Waren niet meer op haar wangen.
En haar mooie rode kleuren,
Waren niet meer op haar wangen.

Op een avond riep ze moeder:
,,Kus mij voor de laatste keer,
Blijf een poosje bij me zitten,
Morgen zie ik u niet meer.”
,,Blijf een poosje bij me zitten,
Morgen zie ik u niet meer.”

,,Geef de pop maar aan mijn zusje
En de duifjes maar aan Koos.”
Toen de liev’ling dit gezegd had,
Sloot ze de ogen voor altoos.
Toen de liev’ling dit gezegd had,
Sloot ze de ogen voor altoos.

O wat schreide die arme moeder,
O wat schreide die arme vrouw,
Om haar pas gestorven liev’ling,
Die ze nooit meer kussen zou.
Om haar pas gestorven liev’ling,
Die ze nooit meer kussen zou.

Na twee, drie, vier dagen later
En ze in een kistje lag,
Werd zij naar ’t grote kerkhof
In ’t koele graf gebracht.
Werd zij naar ’t grote kerkhof
In ’t koele graf gebracht.

(variante van de laatste strofe)
’s Avonds kwamen zwarte mannen,
En die namen Anna mee,
Op het grafje staat geschreven:
,,Hier rust Anna zeer tevreê”

“De Wiche Wachestroet” is oorspronkelijk een monoloog van Jan De Baets, zonder muziek. Blijkbaar heeft Jef Burm het wel gezongen, op muziek van Hugo Michielsen. De muziekpartituur hiervan heb ik niet, wel de tekst. Van “Brussel, g’hèt maain hèt gestaulen” (Jef Burm / Jef Trappeniers / Francis Bay, 1955) heb ik wel de volledige partituur maar dat is precies niet het lied dat u zoekt? Dit lied van Brussel is, samen met “Even geduld, de filmlas is gebroken” het enige van Jef Burm dat in de iTunes Music Store te vinden is…
Er is wel een verzamel-CD met liedjes van Jef Burm, in 1994 uitgegeven door VTM – zie DiscOgs