Reacties

Dankzij Roger Hessel: componist is Christiné, in 1905. Oorspronkelijke tekst: Chanson Vécue, onder meer gezongen (en opgenomen) door Berthe Sylva: https://www.youtube.com/watch?v=6_8_bN-V6U0

Is er iemand dat mij aan het liedjes De coureurs van Koen Crucke kan helpen? Dit moet dienen als achtergrond muziek bij een PowerPoint presentatie voor onze wielerploeg.

Dag Johan,

Bestaat er een opname op plaat of cd van jullie “Lied voor Pater Damiaan”? Indien ja, waar is die te bekomen?

MVG

Flor

XAVEER DE WEGHE was mijn peter.

Ik ben de zoon van Marcel De Weghe ( overleden in 1989)

Mijn peter zong, mijn vader speelde mondharmonica, ik schilder. Google even naar mijn naam.

Volgens Jan Van de Casteele in “De Knesselaarse dichter en journalist August-Victor Bultynck (1844-1917)” schreef Lodewijk De Vriese in Snoeck’s Almanak, 1935, 15 dat het gedicht “Lach niet met uw broers gebreken” alias “De Bult” door Bultynck was geschreven. Dat klopt: de dichtbundel “Liederen en andere gedichten” met dit en andere gedichten van Bultynck is gratis bij Google Books te downloaden. Ik heb de bespreking aangevuld, met een link naar dat boek.
In “De Vlaamsche Zanger” wordt geen auteur vermeld.

Dat de melodie van ” Ik heb een een vrouwke voor mijn leven” dezelfde zou zijn als “Den baas van ’t kot” concludeerden we na raadpleging van de boekwerken “A la vapeur” en “Liederen der Industriële Revolutie” van Erik Demoen.
Nu kwamen we via Google Books in het bezit van “De Nederlandsche Zanger, keus van 20 volksliederen (Eerste Reeks, 1871)” met daarin tekst (door A.V. Bultynck) én muziek (door Reymund Ludwigssohn, alias van Raymond De Hovre (°1842 +1876)) van het lied “De baas van ’t kot”. Die is geheel anders dan wat we eerder dachten …
De verwarring bij Demoen is waarschijnlijk ontstaan op basis van de eerste versregel van die “baas”: ” ‘k Heb een vrouw, neen van mijn leven heb ik zo een heks gekend”. Dat is niet hetzelfde als “Ik heb een vrouwke voor mijn leven”, eerder het tegenovergestelde …

We vonden dankzij Ben Lommelen op een liedblad van “Pierre en zijne vrouw R. Geens” uit Aarschot het lied “Arme Vader” met zo goed als dezelfde en allicht de originele tekst die we bij Louis Laermans aantroffen.

ARME VADER

Men zingt een schoon liedje van “Moeder alleen”,
doch van vader wordt niet gesproken.
Ofschoon die man zit met ‘nen blok aan zijn been
heeft hij steeds het potje gebroken.
Wanneer de mans ’s morgens naar het werk toegaat,
en ’t wijf is te lui dat zij d’eerste opstaat,
moet hij koffie maken, brood snijden meteen:
O, die arme vader, die vader alleen

Komt hij ’s avonds binnen, zo stil als een muis,
moe gewerkt, en denkt eens goed ’t eten,
zie, dan is die ros van een wijf nooit te huis,
waar zij zit dat mag hij nooit weten.
Hij raast en hij tiert, maar plots wordt het weer stil:
daar hoort hij zijn vrouw en die heeft maar één wil:
zij streelt en zij fleemt en draait om hem heen,
om dien armen vader, om vader alleen.

Heeft de man getrokken zaterdags zijn pree
en wil hij om zich te versterken
een borreltje drinken of gaan op café,
’t Is hij toch die er moet voor werken.
En komt hij dan thuis, zijn halve pree is verteerd,
een stuk in zijn kraag, hij is geen cent meer weerd,
dan rammelt en slaat zij, geen meelij, o neen,
op dien armen vader, die vader alleen.

Hij mag ook niet denken des zondags op rust
want dan moet hij de kinderen wassen,
de doeken uitspoelen, iets wat hij niet lust,
en dan nog patatten gaan jassen.
En als ’s avonds ’t wijf naar de cinema gaat
loopt hij met de kleintjes alleen op de straat.
Hij doet ze dan slapen en wacht thuis meteen,
al op zijn lief vrouwke, die vader alleen.

Tijdens buurtfeestjes en kermissen werd dit liedje steevast door mijn vader gezongen…..Hij maakte er… ZE ZIJN DE PIJPEN UIT van. Helaas hoor ik het nu niet meer… Vader overleed in 1990…. Doch hou ik aan dit lied een onuitwisbare herinnering aan vader over.

Het klopt dat Walter De Buck dit lied nieuw leven heeft ingeblazen. Maar het was voordien zeker niet onbekend in Gent. Het was een van de liederen die mijn vader zong in mijn kindertijd rond 1950. Toen leek het voor mij een heel onschuldig liedje. Wij woonden dichtbij het vliegveld(je) van Sint-Denijs-Westrem. Vele jaren later speelde ik het op een gouden bruiloft en “vermaande” de jubilaris mij achteraf met pretoogjes, omdat ik volgens hem een “vuil liedje” had gespeeld.
En wat te denken van die andere Gentse schlager:”‘k Ga naar de vogelmarkt”?

Het lied wordt ook vermeld in bundel 2 van “Zingt onze liederen bij elke gelegenheid” uitgegeven in 1908 door de Samenwerkende Maatschappij “Het Licht” (en de krant “De Vooruit”) maar toegeschreven aan “auteur onbekend”