Reacties

1000 x dank voor deze vondeling die ik zo vaak hoorde zingen door mijn grootmoeder, hier zoek ik reeds jaaaaaaren achter.

ik ben zo een fagot
ben heel tevreden nu weet ik ook hoe ik aan mijn familienaam kom

echt een heel leuke ontdekking

bedankt
myriam fagot

Ik kan alleen maar jullie feliciteren voor al het werk, opzoekingen, vergelijkingen en publicaties die jullie realiseren. Ik zal jullie zeker blijven volgen. Heel veel groeten van de Richard.

De melodie blijkt ook gebruikt te zijn voor “Het droevig einde van een schipper” Dat wisten we nog niet toen we dat lied vonden in “Geschiedenis van het café-chantant” en in “Zo de ouden zongen”. Hoewel de aldaar vermelde melodie door Walter Van Rieth uit de mond van een niet vermelde zegspersoon werd opgetekend, zijn de verschillen met de originele melodie klein.

De melodie van dit lied is gebaseerd op “Reviens vers le bonheur”. Dat is geen lied van Benech maar van Eugène Gavel – cfr “De droeve klacht van een deserteur“.

Ook mijn grootmoeder zong dikwijls een ( komisch ) liedje over een vondeling. Ik ken spijtig genoeg de volledige tekst niet meer. Misschien hebben jullie of iemand anders er nog weet van, ik zou in ieder geval heel blij zijn moest det volledige lied weer boven water komen. Ik gee alvast wat ik nog weet.

Mijn moeder was een meiske, ’t was een kindeke van een wijf,
die heeft er mij gekocht en opgebrocht een dag of vijf,
gene mens van de familie ’t zij nog meiske ’t zij nog man wisten daar ietske van.
Mijn moeder werd bedrogen door een hele rijke heer,
die zei legt dat kind te vinden, leg het op een akker neer,
steek er 20 duizend frank bij voor degene die het vindt en wag was ik gezwind.
En zij, zij legde mij, op een akker met savooien en parei.

Rupsen, maden, spinnekoppen kropen op mijn lijf, toen werd ik opgenomen door een medelijdend wijf,
die deed dat pakske open en dat meiske zag alras dat ik ne jongen was.

Dat wijf zei potverdomme voor die 20 duizend frank, breng ik er zo wel 7 groot hun hele leven lang
ze legde me in de wei onder de tepels van een koei, ik dronk melk en ’t was goei.

Nen tutter of ne sjokker heb ik toch nooit gezien,
ik kreeg alleen een voddeke met bruine suiker in,
van ’t varken zijn patatten kreeg ‘k er alle dagen drei,
dat was gezond, zei ze zij.

Dan volgt er nog een stuk waar de vondeling naar school gaat, zijn eerste communie doet en op het einde van het lied met zijn (stief) moeder trouwt. De laatste regel ken ik nog:

Hij die met zijn moeder trouwt, het is een raren tijd,
maar vrienden ‘k moet het zeggen, ’t was vandoen en hogen tijd.
Want 9 maanden later kwam er een vondelingske bij, ’t was er eentje van mij

Willem Wilmink schreef Bacteriën:

Als ome Graads gescheten had,
dan krabde hij zijn magere gat
met zijn handen af
en veegde hij zijn handen droog
in de handdoek waar hij ook in spoog
en slijm opgaf.

Nooit ging die handdoek in de was.
Die kon toch drogen in het gras
in de zomerzon?
Oom stonk zo ranzig en zo zuur
dat geen bacterie het op den duur
nog harden kon.

Alle bacillen vielen flauw,
geen virus dat nog leven wou
in oom zijn lijf.
Dus oom bleef door en door gezond
en toen de dood hem eindelijk vond,
was hij honderdvijf.

En ik heb het vertaald:

THE VIRUS SONG
When uncle Tom had had a poo
He scraped by hand each glob of goo
From his scrawny bum,
And scrupulously wiped his mitt
On towels he also used for spit
And coughed-up scum.

He never washed those towels post arse,
But dried them out upon the grass
In the sun’s bright rays.
For uncle’s stench was so depraved
That every virus quickly craved
The end of days.

Bacilli used to all pass out,
Bacteria would scream and shout
In uncle’s bod.
And so for years we smelled him thrive,
Until, aged a hundred and twenty five,
He met his God.

IK ken het al meer dan 50 jaar. Het werd in Oplinter bij de kermis aan tafel gezongen. Het zit ook al jaren in het repertoire van De Vier Tisten, een café chantantgroep met als basis Sint Jacob Leuven.
Ook kinderen van De Kraal Winksele kunnen het zingen, goed geduid natuurlijk 😉
Stef Vandersteen
Herent

Misschien kan ik wat helpen. Ik heb een 78-toeren plaat met dat lied. Het is gezongen door Will Ferdy en Henk De Bruin samen, op Philips P 19.430. De titel luidt: Wij zeggen geen vaarwel!

Ik bedoelde niet dat Ludovicus een voorouder is maar leden van de familie Baekeland