Toone heeft ’t miljoen
Aloïs Van De Velde schreef een liedje over Toontje Vandaele, een personage in het toneelstuk “Toon hee ’t millioen! : een blok Vlaamsche folklore” van Henri Vandaele. Die wordt namelijk genoemd in de tweede strofe. Van het (omstandige) oeuvre van de Gentse toneelschrijver-cabaretier Henri Van Daele (1877 – 1957) hebben wij zeer weinig teruggevonden, we moeten dus een beetje raden naar de inhoud van dit stuk. We begrijpen niet veel van de allusies die in het lied gemaakt worden, wellicht waren die wel helder voor de Gentenaars die de cabaretvoorstellingen van Henri Vandaele volgden.
Hoe dan ook schijnt Toone dat miljoen niet in de loterij gewonnen hebben zoals je spontaan uit de titel zou afleiden, maar gekregen van een “kozijn in Duitsland”.
Het lied werd dus gezongen door Honorine Van Hemelrijck, tevens mevrouw Van De Velde, en de melodie verwijst naar “C’est la faute à papa“, in 1923 gezongen door Dréan, pseudoniem van Roch Alexandre Vincentelli (1884-1977)
Toone heeft ’t miljoen
[A] Aloïs Van De Velde [C] André Cidale
Wie kent er het nieuwe spreekwoord nog niet in de stad?
Waar gij gaat of komt, ’t is oud en jong die er om lacht.
Komt ge in de zalen of in een deftig café,
Met een lekkere pot krijgt gij het spreekwoord mee
Toontje Vandaele wordt geprezen,
Het is een leutige kapoen.
Een kreupele zou hij genezen
En ieder lacht om zijn miljoen
1.2. Zeg eens Katoken, ge zijt zo’n schone kapoen,
Gaat gij gaan kijken naar onz’ Tone zijn miljoen
Of wel naar zijne citroenenbak
Waar hij mocht in slapen gans de nacht?
Zotte Medard zijn spreekwoord ligt nu in de goot,
’t Is nu wat anders dat men dagelijks hoort.
Arm en rijk, ieder kan het doen:
Eens gaan kijken naar Tone zijn miljoen.
Waar Henrie Vandaele met zijn mannen henen gaat,
eender welke stad, geen enkele plaats die open staat.
Nu met zijn spektakel van Tone die heeft ’t miljoen,
tranen zijn gelachen, zo groot als ’n schoen
Jonge verliefden kropen samen
Gelijk ze nogal dikwijls doen.
’t Meisje zei: ge moet mij niet pramen,
Beziet liever Toon zijn miljoen.
Bij schone Clemence kost Toontje nu niets meer doen
Want die schone weve wist nog niets van zijn miljoen
En als arme snaker moest hij werken lijk ’n slaaf
ja, daarvoor was onze Tone veel te braaf.
Kozijn in Duitsland had vernomen,
Hij dacht aan grappen die kapoen;
Spoedig zendt hij zijn nonkel Tone
Een brief en daarbij een miljoen
3. Schone Clemence die zucht en weent nu van spijt,
Zij denkt en zegt: nu ben ik zeker Tone kwijt.
Geen geld, geen vriend, dat is ook weer waar
Maar onzen Toon ziet daar toch niet naar.
Vroeger mocht hij haar in haar hemde niet zien staan,
nu zullen ze samen naar de kerke gaan
lach of spot niet meer van doen
want den Tone die heeft nu een miljoen.
 |
Partituur * Toone heeft ’t miljoen * |
 |
1. instrumentaal
|