Karel Verbist verongelukt (1909)
Wielrenner Charelke Verbist (°16-8-1883 +21-7-1909) was een populaire en succesrijke pisterenner uit Antwerpen, 2e in WK 1907, 1e in BK 1908 en 1909.
In 1908 vestigde hij een wereldrecord door in 1 uur meer dan 100 km af te leggen achter een gemotoriseerde gangmaker. In 1909 stond op de Nationale Feestdag – vandaag exact 111 jaren geleden – een wedstrijd achter grote motoren op het programma, op de wielerbaan Het Karreveld in Sint-Jans Molenbeek. Daar kwam hij door een val om het leven. Hij werd meteen vereeuwigd in het straatlied: “Charelke, Charelke, Charelke Verbist. Had gij niet gereden op de pist, dan had gij niet gelegen in uw kist.”
De melodie was geleend van een ander straatlied over een Charelke, zo zien we in het boek “Het Volksleven in het Straatlied” (R. Vankenhove en A. Lepage, Gent, 1932)
Hier hebben we het echter over een ander lied dat heel het drama beschrijft met behulp van de bekende Italiaanse volksmelodie “O Sole Mio”, dat sommigen onder ons beter zullen kennen in de Elvis Presley namaak-versie “It’s Now or Never”.
Over de auteur van de tekst weten we niets, en ook niet wie het op zijn repertoire had staan.
Karel Verbist
[A] onbekend [C] trad / E. di Capua
Een ramp afgrijselijk,
zo wreed en ijselijk
viel er te Brussel voor.
Karel Verbist verloor
er vrees’lijk ’t leven.
Zijn teer jong leven
werd door de dood verslaan
in ’t fleur van zijn bestaan.
Beroemde Belgen,
één van die telgen
die werken saam
voor Vlaand’rens faam.
Plots wierd gij ons ontrukt
Uw vrienden zijn teneergedrukt.
Er werd gereden
en fel gestreden
in Karreveld’s velodroom.
Hij reed er zonder schroom.
De laatste ronde
valt hij ten gronde.
Een zwaar motormachien
verplettert hem nadien.
Het volk verslagen
valt uit in klagen.
De kampioen, zo braaf, zo koen,
in Brussel vond de dood,
Bij ’t volk is thans de droefheid groot.
Waar zijn de stonden
toen wij hem vonden?
Op Zurenborg als held
daar werd zijn roem vermeld.
D’ Antwerpenaren en Wijn’gemnaren,
hij werd door hen bemind
als broeder, als een kind.
Zijn moeder, vader, die kwamen nader,
bij ’t lijk van hun beminde zoon.
“Arm kind” zo riepen zij,
“Uw dood versmacht ons allebei.”
 |
Partituur * Karel Verbist * |
 |
1. instrumentaal
|