’t Zal kermis zijn
- [AC] Frans Lamoen (1876-1954) 1
- uit “Geschiedenis van het Café-Chantant” (Willy Lustenhouwer)
- uit “Het leven van Frans Lamoen, verteld door hemzelf”
Als inleiding bij dit liedje vertelde Frans Lamoen het volgende aan zijn zoon, die de memoires 2 van zijn vader te boek stelde:
Van het "Internationale Artisten Bureau" kreeg ik een verbintenis voor een debuut in "Panopticum", een eerste rang cabaret te Amsterdam. In reuze letters stond mijn naam op de affiches. Te 1 uur namiddag begon de repetitie, met orkest. "Waar is die fameuze Lamoen ?" vroeg de directeur. "Dààr, bij de tweede coulisse ." "Begin maar 'ns te zingen - maar waar 1s je bagage", vroeg de directeur . "Bagage ?? - die heb ik niet nodig." Ik had enkel een klein valiesje om m'n muziek in te bergen . "Kerel", riep weer de directeur, "denk je dat ik zoveel guldens ga betalen voor een artist zonder bagage ? Ik heb hier op het programma vier acrobaten, die hebben wel honderd kilo materiaal met zich !" De man kende niet eens het verschil tussen een krachtpatser en een humorist. Hij voorspelde dat wanneer ik 's avonds niet genoeg succes zou behalen - voor de vele guldens die hij me moest betalen - hij me door de politie zou laten buitenwippen. "Heer directeur" zei m'n impresario, "wacht in Godsnaam tot vanavond na zijn eerste optreden." En ja, na m'n optreden werd ik op het kantoor van de directeur geroepen voor 'n glaasje wijn en een lekker sigaartje, met de belofte dat ik, in plaats van vijftien dagen, zoals het contract vermeldde, hij me nog een maand langer engageerde. Ik stond er zelf verwonderd bij want de bijval was tienmaal groter dan in België. In de Nederlandse variété-theaters was het voordien nooit gebeurd dat het publiek mét de humorist het refrein ging meezingen. Men voelde zich daarvoor veel te deftig, te bezadigd. Welnu, ik plaatste op m'n programma een liedje met een refrein om mee te zingen. 'k Verzocht m'n geacht publiek om uit volle borst mee te doen en beloofde dat de eerste de beste die niet meezong de zaal zou moeten verlaten en z'n entrée~geld aan de cassa kon terug halen .... Ze zongen niet, ze brulden . En juist in de maat. Na afloop volgde er 'n stormachtig applaus. Geen stad, geen dorp , in België of Nederland, of onderstaand liedje werd spontaan meegezongen.
1 In het “Online Repertoire” op de website van SABAM zijn maar 8 liedjes van Frans Lamoen te vinden, allemaal gepubliceerd door Intersong en/of Primavera. Dit lied is daar niet bij.
2 Memoires zijn zelden objectieve ooggetuige verslagen …
’t Zal kermis zijn
’t Is al meer dan veertien dagen
dat ik zoek naar Rozalie.
Wie dat is, zult gij mij vragen?
’t Was mijn lief, mijn Rozalie.
Z’had de hemel op de aarde,
ze kreeg alles wat ze wou,
en de centjes die ik spaarde
gaf ik allemaal aan die vrouw.
Ik heb haar niets misdaan,
opeens liet zij mij staan,
z’is er stil vandoor gegaan.
Refrein:
Rozalie, laat mij niet wachten,
Rozalie, ik heb chagrijn.
Lieveling, aanhoor mijn klachten,
kom terug, ’t zal kermis zijn.
Rozalie, laat mij niet wachten,
Rozalie, ik heb chagrijn.
Lieveling, aanhoor mijn klachten,
kom terug, ’t zal kermis zijn.
‘k Kocht ’n lot van d’Expositie,
en ik zei haar: luister kind,
wel, ik doe een propositie.
Als ge daar ‘ne prijs mee wint,
moogt ge schone kleren kopen,
en dan gaan we naar Parijs.
Het geluk is meegelopen
want zij won den eersten prijs.
Ik gaf haar ’t geld gezwind,
wat is de liefde blind,
z’is gaan vliegen met den wind.
Z’heeft mij nog ‘nen brief geschreven,
en ze zegt het maar rechtuit:
zonder geld kan ik niet leven,
nu is de mizerie uit.
Als ‘k verander van gedachten
of m’n keuz’ niet vinden kan,
als ge nog ‘nen tijd wilt wachten,
neem ik u misschien als man.
Ik hoop, ze komt bij mij,
och vrienden, ‘k ben zoo blij,
zingt eens all’ maal mee met mij?
 |
Partituur * Het zal Kermis zijn * |
 |
1. instrumentaal
|
|
2. 78toerenplaat zang Frans Lamoen (fragment)
|