Alleman doet dat
Een onbekende liedjeszanger heeft het over meisjes die al vanaf hun zestien jaar ongegeneerd aan het vrijen slaan. Moeder en vader vinden dat geen goed idee en het argument van de meisjes dat “alleman” dat doet, pakt niet. Ook niet als ze suggereren dat mama en papa dat vroeger ook hebben gedaan. Normaal eindigt zo’n lied met een moraliserende strofe nadat het mis is gegaan en het meisje alleen met een kind blijft zitten, maar dat is hier niet het geval. Misschien werd dat wel voorkomen door de moeder die in de laatste strofe haar holleblokken had uitgetrokken om de dochter aan den lijve te laten voelen wat zij vond van dat vroegtijdig vrijen.
Het lied werd voorgezongen aan en opgetekend door Walther Van Riet en gepubliceerd in “Zo de ouden zongen”. Over de oorsprong van het lied wordt niets gezegd, andere bronnen hebben we niet gevonden. We veronderstelden dat het zou gebaseerd zijn op een frans chanson, bijvoorbeeld “Tout le monde fait ça” of iets gelijkaardigs, maar die denkpiste loopt dood.
In de eerste strofe wordt de verbeelding van de toehoorder op de proef gesteld, want het tweede zinnetje eindigt op “naar het bal of cinema en ook nog ja”. En ook nog wat? Iets wat niet mag gezegd worden? Of gewoon uit rijmnood?
De tekst is in de stijl van Tamboer, maar een liedblad van hem met “Alleman doet dat” is ons niet bekend.
Alleman doet dat
Als men tegenwoordig ziet
naar de meisjes in ’t verschiet:
zij worden van zestien jaar liefde gewaar.
En ze trekken, vrolijk, blij,
met een vriendje aan hun zij
naar het bal of cinema en ook nog ja
en als moeder reclameert en permitteert
roept het meisje met fatsoen:
laat mij maar doen!
Alleman doet dat,
alleman doet dat.
Moeder lief, dat kan geen kwaad,
g’hebt het vroeger ook gedaan.
Alleman doet dat,
alleman doet dat
vrijen, zie wat is de liefde toch een aardig spel.
Eerst zo een kus, klinkt als een bel,
dat doet er niemand verkeerd,
het wordt u vanzelf geleerd.
’t Is een vreugde, ’t is plezant
als ge met een lief uitgaat,
alleman doet dat!
En mijn zuster, die kapoen,
zie daar is niets aan te doen,
komt des avonds laat naar huis
stil als een muis.
Hoor ik zeggen tot haar lief:
’t Is tot morgen, hartedief,
en mijn vader op de trap
roept: wat is dat?
Het is weeral over d’uur
gij klein postuur.
Zeg, wat gaat dat later zijn?
Snotneus, venijn.
Moeder ik vrij met Gustaaf,
wel hij is zo schoon en braaf,
laat hem binnenkomen, zie:
‘k heb hem zo lief.
Wel mijn kind, sprak moeder daar,
gij zijt nog maar zestien jaar,
steek dat vrijen en die min
wat uit uw zin.
Nooit verlaat ik hem niet meer
weende zij teer.
En moeder die gaf haar kloef,
hartenaas was troef!
 |
Partituur * Alleman doet dat * |
 |
1. instrumentaal
|