Pakt er eentje
Een opgewekt liedje, dat mag ook wel eens zeker? Het is het relaas van een onverbeterlijke optimist. Hij is uitgenodigd op een familiebijeenkomst waar er overlegd moet worden in verband met een erfenis. Dat wil maar niet vlotten en onze verteller demonstreert zijn carpe diem-filosofie: met drank en dans kan je alles relativeren en dan komt het vanzelf in orde. De braspartij loopt een beetje uit de hand en hij wordt wakker op het politiebureau. Maar dat kan zijn optimisme niet milderen!
Bron: “Geschiedenis van het café-chantant”, Willy Lustenhouwer, Brugge, 1987
Pakt er eentje
’t Is maar even, pas geleden,
‘k had ’n avontuur aan d’hand,
‘k moest gaan erven, door het sterven
van een rijk’ oude matante
De familie, potvermillie,
lijk het gaat in zo’n geval,
maakte ruzie, spuwde gal,
ja, voor niemendal.
‘k Had rap ’n goed akkoord,
‘k sprong recht en ‘k vroeg het woord.
‘k Zei, pakt’r, pakt’r, liever liever, pakt’r liever eentje,
kom eens mee met mij.
Dans en sla je beentjes, ’t leven is zo gauw voorbij.
Lach maar liever en wees blij.
pakt’r een, pakt’r twee, pakt’r liever’ drij.
Drie dozijnen, nicht, kozijnen,
bracht ik daar in een café,
En we dansten en we zwansten
daar bijna door de plancher,
Voor het sluiten vlogen we buiten,
rap daar in ons hemde fijn,
Sleurden voor hun tijdverdrijf,
de kleren van ons lijf.
Maar ik zei laat dat gaan,
trekt u daar niks van aan.
Ik de plakker, ja werd wakker,
‘s morgens vroeg op het bureau,
‘k Stond te gapen, juist lijk d’apen,
was ik dan wel in défault
‘k Hoorde stappen, ‘k hoorde klappen,
’t was de commissair z’n taal,
Sprak van ruzie en schandaal,
en procesverbaal.
Maar ik was niet akkoord,
en sprak als laatste woord:
 |
Partituur * Pakt er eentje * |
 |
1. instrumentaal
|