Carnavalbal

Carnavalbal (Chère bon ami)

Al met de carnaval trok ik al naar het bal,
ik voelde mij alleen, kon ik maar zijn getweën.
Er was een zoete kind, ik sprak tot haar gezwind,
en vroeg al met fatsoen al om een dans te doen.

Ze zei me blij: ami, maar père est ici,
chère bon ami, chère bon ami
Je zou dat moeten vragen maar hij is nogal gentil,
chère bon ami.

Het meisje wees alras, wie dat h’r vader was,
’t was ’n bejaarde man, ’n soort van charlatan.
Ik ging mee tot bij hem, en vroeg met zachte stem,
meneer ik ben Lowie, ik woon in Veldegem.

Monsieur mag ik eens dansen met uwe Sofie,
chère bon ami, chère bon ami?
Monsieur mag ik eens dansen met uwe Sofie,
chère bon ami, chère bon ami?

Hij bezag mij met spoed, van hoofdeke tot voet,
ge zijt ’n flinke gast, hewel pak ze maar vast,
’t Muziek speelde ’n wals, ik vloog aan haren hals,
Wij sprongen op en neer, zo licht gelijk ’n veer.

Ze kuste mij al dansend, en ze sprak Lowie,
chère bon ami, chère bon ami.
Ze kuste mij al dansend, en ze sprak Lowie,
chère bon ami

‘k Trakteerde rode wijn, dat mag er toch wel zijn,
Papa, slimme kadee, die zoop er ook van mee,
We zaten bij mekaar, ’n uur of twee voorwaar,
Maar plots toen zei meneer, we moeten weg och heer!

Want ik die moet vertrekken rechte naar Paris,
chère bon ami, chère bon ami,
Ge moet ons excuseren, donn’ la main à ma Sofie,
chère bon ami.

Vertrokken met de spoed, ‘k stond daar met droef gemoed,
z’hadden mijn portmonnee en mijn horloge mee.
‘k Liep seffens op de straat, helaas het was te laat,
geen van die beide liên, waren er nog te zien.

Zij schoepten er mijn geld, ze waren schampavie,
chère bon ami, chère bon ami,
Zij schoepten er mijn centen en
‘k heb ze niet weer gezien,
saprisapristie