Liefde tot in den dood
De huwelijksplannen van een jong verliefd paar stuiten op verzet van de ouders, in casu de vader van de jongeman, een rijke fabrikant. Het lief van zijn zoon, Anna, komt immers uit een armoedig gezin. Zonder elkaar kunnen de verliefden niet leven, dus besluiten ze te sterven.
Dit tragische gegeven is eeuwenoud – denk maar aan de Twee Koningskinderen en het te diepe water of aan Romeo en Julia – en ook de “moderne” marktzangers probeerden er mee te scoren. Wij publiceerden al de lotgevallen van de rijke “Lena, die schone” en van “Adolf, uit braaf ouders geboren“. Hier presenteren we u de versie van Aloïs Van Peteghem, een van de betere tekstschrijvers uit het Gentse, die we vonden op een liedblad uit de verzameling van F. Meert.
Als melodie koos hij voor “Nuits de Chine” (1922) van de alomtegenwoordige F.L. Benech, in oorsprong een eerder vrolijk lied, maar het misstaat niet bij dit liefdesdrama.
Liefde tot in den dood
Als de liefde van een paar wordt belet of lijdt verzet
baart dat verdriet of het heeft een droef end, dat is gekend.
Max, de zoon van een fabrikant,
minde Anna, uit d’armenstand,
de liefde was van beiden groot
maar ’t wierd hun dood
Refrein 1-2-3:
Max zei tot zijn vriendin:
het is u die ik min,
mijn vader, die u haat
wil dat ik u verlaat
Zonder u kan ik niet leven in dien staat,
ik wil sterven, ik wil derven,
ja, de dood die zal verzachten mijn bezwaar.
Anna zei: dan sterven wij samen te gaar.
De vader zei: lieven Max, hoor mij aan, wil mij verstaan.
Anna is arm en buiten onze stand, ’t strekt u tot schand.
Trouwt een meisje van edel bloed
al met zo één keur ik het goed,
luistert gij niet, ik zeg: welnu, ik onterf u.
Maar Max die zei: ach het geld baart veel druk maar geen geluk.
Liefde alleen tussen man en de vrouw brengt genen rouw.
Vader, gij zijt voor mij toch hard,
Anna die heeft een edel hart,
ik spaar het meisje dat verdriet,
‘k verlaat haar niet.
Des anderdaags ging die Max ook weldra bij zijn Anna.
Hij zei: vader wil den trouw niet toestaan, ’t is afgedaan.
Ach, voor het geld maakt hij reklaam,
ik neem niet aan, wij sterven saam
in enen brief vroeg hij gewis vergiffenis.
Refrein 4
Zij gingen met der spoed
tot bij een watervloed.
Zij sprongen daar terstond
samen in den afgrond,
dat was het einde van hun liefdeverbond.
Beide lijken, arme, rijke,
vond men daar al bij het afgaan van den vloed.
Elkeen zei: zie toch eens wat de liefde doet.
 |
Partituur * Liefde tot in den dood * |
 |
1. instrumentaal
|