De stervende moeder
Zegt de naam Albert Willemetz (1887-1964) u iets? Deze parisien schreef teksten bij zowat 3000 liederen en was vooral in de operette-industrie actief. Voor de muziek werkte hij samen met meerdere componisten, waaronder Vincent Scotto en Henri Christiné die we al meermaals op deze site vernoemden. Ook Charles Borel-Clerc (1879-1959) werkte een paar keer als componist mee aan liederen van Willemetz.
Een van die gezamenlijk composities was “La Marie – la Mariole“, niet zo bekend, maar toch bekend genoeg voor “Rare Sus” om er een smartlap-tekst over een niet nader genoemde “stervende moeder” bij te bedenken.
De enige plaatopname die we terugvonden is die van Emma Liebel (1873-1928) opgenomen rond 1920.
Vijf jaar na de dood van Liebel waren het grootse deel van haar meer dan 300 opgenomen liederen al niet meer in de handel en slechts een handvol van de overblijvende liederen zijn nog te koop. Al kan je na hard zoeken nog wel wat gedigitaliseerde 78-toerenplaten of (zelfs) cylinders terugvinden die door verwoede verzamelaars op het Internet werden gezet. Zoals dit:
Ook Tamboer (“De jaloezie in de wereld”, “Gehoord en gezien”) en Aloïs Van Peteghem (“Madeleine, schenkt mij vergiffenis”) hebben liederen gemaakt op deze melodie, maar dat is het dan ook zowat.
In “De stervende moeder” bezingt Frans “rare Sus” Currinckx een scène die in de eerste helft van de 20e eeuw in alle grote steden te zien was: een bedelend kind in hongersnood, want vader is gestorven (in de oorlog?) en moeder is ziek. Iedereen heeft medelij met het bedelende meisje, maar een happy end komt er niet: moeder gaat onherroepelijk ook dood en de zanger geeft geen antwoord op de prangende vraag hoe het nu verder moet met de twee arme weeskinderen.
De stervende moeder
Het was winter en ’t sneeuwde bij pozen op straat,
gans verlaten en dood was de stad,
wijl van kou en half bevrozen in ’t laat
‘n meisje te beed’len zat.
Haar vader was dood en hare moeder was ziek,
ze bleef met broer en moeder alleen.
In de nijpenste nood om te voorzien van brood
vroeg zij aan iedereen:
“Dames, heren wilt mij een aalmoesje geven
’t Is om moe en broertje te redden het leven”
Wijl zij smeekte: “helpt ons toch heren en vrouwen
Er is niets meer, ze wachten naar mij,
Hebt toch medelij.”
Haar ogen waren rood van ’t schreien dat ze deed,
hartverscheurend klonk hare bee.
En eenieder voelde veel medelij
bij die ellende en wee.
En het arme kind snikte vol smart en hartzeer
“’t Is voor mij niet, Mevrouw en Mijnheer;
er is thuis grote nood zelfs geen kruimeltje brood,
red moeder van de dood.”
En de moeder lag stervend en kreunend van pijn
in haar nederig huizeken klein
terwijl ze smeekt’ en riep en de Heer aanbad
voor haar kind’ren, haar schat:
“Wat zal worden van hen als ik niet meer zal zijn
O mijn grote God, sta mij toch bij.”
De ziel ontvloodt haar lichaam en moeder was dood,
wat grote smart en rouw.
 |
Partituur * De stervende moeder * |
 |
2. instrumentaal
|