Terug naar het gevang
Lied nummer 448 in het boek “Lionel Bauwens, de onvergetelijke Tamboer”, waarin Roger Hessel in 1984 alle hem bekende teksten van diens liedblaadjes heeft opgenomen, is een aanklacht tegen vooroordelen en tegen het onrecht van de gerechtigheid… Wie eenmaal in de tredmolen van justitie geraakt komt er zelden of nooit terug uit, je bent immers voor je leven gebrandmerkt, wat je ook probeert. Tenminste, zo zag Tamboer dat, en had hij ongelijk?
Het hoofdpersonage in het lied heeft zijn straf uitgezeten en is vast van plan een nieuw leven te beginnen als eerlijk man. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan, overal wordt hem de rug toegekeerd en de deur gewezen. Uiteindelijk drijft de honger hem terug naar de gevangenis want daar kreeg hij tenminste iets te eten.
Als melodie koos Tamboer (eens te meer) voor “Du Gris”, een lied van F.L. Benech uit 1920. De componist stierf in 1925, zijn melodieën behoren bijgevolg sinds 1995 tot het Publieke Domein en zijn rechtenvrij.
In de tekst kwam Tamboer een paar keer in rijmnood, we hebben de 2e en de 3e strofe daarom ook lichtjes herschreven. Ook de melodie van het refrein hebben we interessanter proberen te maken.
Terug naar het gevang
Blijgezind verliet hij ’t gevang
waar hij meer dan twintig jaar lang
uitgeboet had voor enen daad
bij de booswichten van het kwaad.
Maar nu zwoer hij vast op zijn eer:
nooit kom ik op die plaats niet meer,
ik zal werken voor mijn bestaan
en ik word een gelukkig man.
Droefheid en smart deden mijn hart
hier toch zo vele lijden.
Helaas! Door niemand werd hij nu nog aanhoord,
de schande bleef op hem voor eeuwig rusten.
Hij zuchtte met genepen stemme zeer bang:
terug moet ik naar het gevang,
‘k heb misdreven.
Naar zijn ouders hij zich dan wendt
maar wordt niet als kind meer erkend.
Bij zijn vrienden en and’re liën
werd hij ook niet graag meer gezien.
Maar toch was hij vast van gedacht,
ging op zoek naar werk dag en nacht,
zijn besluit en enige plan
was te worden een eerlijk man.
Maar iedereen zei telkens neen,
hij werd teruggewezen.
Vruchteloos en ten einde raad,
nu bekloeg hij zich zijnen daad,
en gedwongen door grote nood
dierf hij nog niet vragen een brood.
En opeens toen wist hij het wel:
er was steeds wat brood in de cel
en zonder dat hij had misdaan
besloot hij er weer heen te gaan.
Vaarwel, tot ziens, ik moet nu ginds,
hier word ik toch verstoten.
 |
Partituur * Terug naar het gevang * |
 |
1. instrumentaal
|