De snuifdoos
In de “Verzameling Kluchtige en Politieke Liederen” van Karel Waeri, uitgegeven door zijn weduwe in 1899 en samengesteld door zijn zoon Pieter, vinden we 2 liederen die verwijzen naar dezelfde melodie.
Dat wil zeggen: “De Snuifdoos” en “Den houten man” kwamen pas later in een bijkomende uitgave “de vetjes” (dwz de aangebrande liederen) terecht.
In beide boeken van Waeri worden de gebruikte melodieën hoogstens vermeld als “stemme” of als “aria” maar de muzieknoten ontbreken. Om de lang vergeten zangwijzen terug te vinden moeten we andere bronnen aanspreken die vaak het roestige geheugen van senioren raadpleegden en de voorgezongen melodieën probeerden op te schrijven.
“De Snuifdoos” werd volgens Waeri gezongen op de melodie van “Dat heeft de kat van den bakker gedaan”, wat ons niet veel wijzer zou maken ware het niet dat Willy Lustenhouwer enkele decennia later de melodie wel nog ergens kon optekenen.
U weze gewaarschuwd: subtiele humor is dit niet, tenzij u de sleutel van de dubbelzinnigheid niet ontdekt…
Erotische snuifdoos – 18e eeuw. Aan buitenzijde (niet op de foto) : Dame met kat, die het spek wordt voorgehouden
Het is een café-chantantlied waarbij u een opzichtig in vrouw verklede zanger in gedachten moet houden.
Hoewel er weinig kans is dat dit liedje nog veel zou worden gezongen – snuifdozen zitten al lang niet meer in de handtassen van de welstellende dames – zou dit heden ten dage zelfs niet meer mogen wegens in strijd met de wet op het sexisme!
De Snuifdoos
Toen ik was uit mijne jonkheid getreden
heb ik wel aardige dingen gezien.
Het meeste waardat ik was aan genegen
was aan de snuifdoos van mijne Katrien.
Want als ik was een jaar of zes, zeven,
had ik mij zo aan die snuifdoos begeven.
En ik zeg het nu aan groot en aan klein,
de snuifdoos moet er zijn.
En ik zeg het nu aan groot en aan klein,
de snuifdoos moet er zijn.
Vivat de snuifdoos ik zal die beminnen,
die van mijn vrouw is het grootste plezier.
‘s Morgens kan ik aan mijn werk niet beginnen
aleer ik nam een goei snuif drie of vier.
En kom ik ‘s avonds thuis bij mijn Roosje,
dan lig ik te snotteren aan haar snuifdoosje,
dan slaap ik geheel gerust en plezant
met haar doos in mijn hand,
dan slaap ik geheel gerust en plezant
met haar doos in mijn hand.
Ik ken er een ze had goesting van snuiven,
zij ging daarvoor bij nen onderpastoor.
’t Was om te hebben de beste provisie,
’t was om te hebben de waar echte soort.
Hij had haar zoveel snuiven gegeven
totdat zij genoeg had voor g’heel haar jong leven,
hij had er zovele snuif ingeperst,
dat haar doos openberst.
Hij had er zovele snuif ingeperst,
dat haar doos openberst.
En gij nu ook meisjes ofwel juffrouwen,
ziet dat ge nooit uwe snuifdoos laat zien,
aan uw minnaar alleen moogt ge’t betrouwen
ziet dat ge’t nooit aan een ander laat zien.
Want als uw doos begint te verslijten,
dan is’t niet meer goed, het zou open gaan splijten,
en als uw doosje niet goed meer ’n sluit,
al de snuif valt er uit.
En als uw doosje niet goed meer ’n sluit,
al de snuif valt er uit.
 |
Partituur * De snuifdoos * |
 |
1. instrumentaal
|