Ik doen nog iet !
Jan De Baets (1866-1953) was een illustere café-chantantzanger in het Brusselse tijdens het interbellum, zie meer info en verwijzingen bij de bespreking van “Het lied van de kletskop“.
In dit lied zegt de auteur in vele varianten dat we best (niet) tevreden zijn met wat we hebben. Dijenklets-humor zit er niet in de tekst, in het aloude café-chantant moest de jool en de leut meer van de kostumering en de grimassen op het toneel komen, want microfoons bestonden nog niet en vele stukken tekst gingen dus verloren in het kabaal.
Een paar uitdrukkingen en zegswijzen in de tekst zijn bijna 100 jaar later niet meer zo courant, daarom een poging tot wat vertalingen:
- “ale”: u-lieden, jullie
- “crenon de piet”: van “crénom”, een franse uitroep van woede, waarschijnlijk verwant met “sacré nom de Dieu”, ook terug te vinden in “sakkeren” bijvoorbeeld. Omdat men de naam van God “niet ijdel mocht gebruiken” volgens de Mechelse Catechismus kwamen er vele verbloemingen van de godslasterlijke vloeken. “Godverdomme” werd “Potverdomme” of zelfs “Potverkoffie”. In plaats van “au nom de Dieu” werd het “au nom de Piet” of “nondepie” en in dit lied werd dezelfde Piet in plaats van God vervloekt.
- Rotschild: bekende en beruchte steenrijke bankiersfamilie.
- mijn vaâr: mijn vader
- verwarès: vroedvrouw
- een piskous: een meisje (!)
- een klawiet: een muilpeer, een oplawaai
- malgré (que): ondanks, niettegenstaande (dat)
- ménozje: ménage, huisgezin
- sozje: het deken
Ik doen nog iet!
’t Publiek zal mij verexcuseren,
’t is da’k al zing van deze noen
en toch voor ale ’t amuseren
zal ik nog maar een kleintje doen,
ne keer, da’s toch niet alle dagen
en omdat g’mij niet dikwijls ziet.
Daarom moet ’t geen twee keren vragen,
daarom moet ’t geen twee keren vragen,
crenon de piet, ik doen nog iet.
Crenon de piet, ik doen nog iet.
’t Fortuin dat kan mij weinig letten,
‘k drink water heb ik gene wijn.
En g’hebt er die hun hart opfretten
omdat ze gene Rotschild zijn!
Een slechte broek, om weg te smijten,
was alles dat mijn vaâr mij liet;
ik had geen recht hem te verwijten,
ik had geen recht hem te verwijten,
crénon de piet, ik kreeg toch iet!
Crénon de piet, ik kreeg toch iet!
Na’n jaar getrouwd en enige dagen
komt er ne kleine… wel verstaan…
‘k Zeg: dien kadee zal mijn naam dragen
en ons familie blijft bestaan.
Is’t ne zoon? vraag ‘k aan de verwarès.
Neen, ’t is een piskous, dat deugt niet!
Ah! Nondebleu, zeg’k als dat waar es,
Ah! Nondebleu, zeg’k als dat waar es,
crénon de piet, ik doen nog iet!
Crénon de piet, ik doen nog iet!
Loopt er veel drank tussen mijn kaken,
dan gaan ‘k naar huis, vantijd zo zat
dat mijn vrouw mij b’gint uit te maken:
gij luierik, genevervat.
En zie, daarvan zou ik iets krijgen
dan geef ik haar zo een klawiet,
en als ze dan nog niet wil zwijgen:
en als ze dan nog niet wil zwijgen:
crénon de piet, ze krijgt nog iet!
Crénon de piet, ze krijgt nog iet.
Malgré dat is’t een goei ménozje,
bah, zo’n ruzie da’s gauw gedaan,
en wij partageren de sozje
als we tesamen slapen gaan.
Het gebeurt wel niet alle nachten
maar als ik vantijd wakker schiet
dan krijg ik zo’n vieze gedachten,
dan krijg ik zo’n vieze gedachten,
crénon de piet, en ‘k doe nog iet!
Crénon de piet, en ‘k doe nog iet!
 |
Partituur * Ik doen nog iet! * |
 |
1. instrumentaal intro+strofe+intro
|