Huldelied aan korporaal Trésignies
Het 2de regiment Jagers te voet, opereerde op 26 augustus 1914 aan de oostkant van de Willebroekse vaart en kreeg het bevel zich daar meester te maken van de Verbrande brug die toen in het midden open klapte om zo aan beide kanten te kunnen gedraaid worden. Omdat die karwei een serieus risico inhield, vroeg de commandant of er iemand bereid was het kanaal over te zwemmen, met de bedoeling de brug aan de westkant te openen. Soldaat Trésignies, in het burgerleven spoorwegarbeider en geboren in 1884 te Bierges (Waals Brabant), trad als vrijwilliger naar voor. 
Vooraleer in het water te springen gaf hij zijn commandant een briefje met daarop zijn naam en die van zijn echtgenote. De commandant riep naar het schijnt de dappere man na: “Soldaat Trésignies, ik benoem u tot korporaal.” Dat was niet zo slim, want dat hadden de Duitsers natuurlijk ook gehoord…
Bij zijn heldhaftige poging werd de nieuwbakken korporaal dan ook dodelijk getroffen door het vijandelijk vuur. Hij liet een vrouw en een zoontje achter.
Volgens het lied krabbelde hij op zijn afscheidsbriefje ook nog snel een ode aan zijn moeder, maar dat is een lichte dichterlijke overdrijving… Het originele afscheidsbriefje is immers bewaard gebleven
Bron : uit een liedjesschrift
Melodie: “Viens près de moi” (1917), componist Léo Daniderff
bij Vilvoord’ was ’t een hel.
Het was aan de verbrande brug
dat den Duits kwam zeer vlug.
Ons jagers hielden stand
maar werden overmand.
d’ Aanval werd afgezwaaid
de brug gedraaid,
niemand kon er nog door,
men stond er voor.
(Refrein)
‘k Vraag een man vol moed
riep kommandant Mangé tot zijn handvol soldaten
die hier over zwemt.
Eensklaps weerklonk een heldere mannenstem:
Ik, ik Trésignies, ‘k wil voor den Koning
en het land mijn leven laten.
Hij nam dan papier en ook potlood
en schreef: “Moeder, ‘k ga naar den dood.”
Hij schreef ook: “Moederlief,
‘k beging nooit enen grief,
ik vocht moedig voor ons bestaan
maar nu is het gedaan.
Denk daar in uwe woon
steeds aan uw lieve zoon,
’t is voor ’t vaderland zoet
dat ik hier stierf met moed.”
Hij gaf zijn kommandant
den brief in d’hand.
(Refrein)
Hij zei dan ontroerd: “Vaarwel aan u,
mijn vrienden en mijn kameraden.”
Hij kuste dan ook zijn kommandant
en sprak: “Ik sterf voor ’t vaderland.”
Hij sloop dan stil weg zo langs de vaart
langs prikkeldraad en barikaden
en geen enen Duits die dacht er aan
om zijn ogen langs daar te slaan.
Trésignies, vastberaân,
vol moed en aangedaan,
zwom onder water naar dien kant
en kwam er aangeland,
en zie, die goede ziel,
kwam nog tot bij het wiel.
Helaas, het Duits gebroed
zag hem nu goed,
hij viel door ’t moordend lood,
hij werd gedood.
Slotrefrein
Trésignies, rust zacht, gij hebt volbracht
een heldendaad voor onze belgen.
Gij kendet geen vrees en geen gevaar
en gij stierf daar als martelaar.
Uw gedrag en moed zullen wij in
de toekomst nimmer meer vergeten.
Ja, held Trésignies, rust hier nu zacht,
g’hebt uwen plicht met moed volbracht.
 |
Partituur * Huldelied aan korporaal Trésignies * |
 |
1. Wreed & Plezant concert *Grooten Oorlog* 2014
|
1 reactie
Bedankt
Leuk om te weten!
Ik woon in de Kpl. Tresigniesstraat.