Het lied van de Christen Werkman
Geen idee waar dit liedje exact vandaan komt; het stond op een gedrukt blaadje uit 1910, zonder plaats, zonder auteurs.
Aan de inhoud te merken moet het uit de christelijke arbeidersbeweging stammen, in de industriële revolutiejaren en inderdaad niet ver van “Rerum Novarum”, de encycliek van paus Leo XIII. Het lied probeert de arbeiders bij de socialisten, de “rode slaven” weg te houden.
Eigenlijk wordt de werkman voorgehouden dat hij leeft voor een hoger doel en dat hij de ongemakken van de arbeid er maar met de glimlach moet bijnemen.
De melodie klinkt in onze 21e eeuwse oren verre van gemakkelijk, en de bombastische, archaïsche taal maakt het er niet eenvoudiger op.
We gebruikten een ingekorte versie bij Laban in het toneelstuk “Het verhaal van Daens”.
Het lied van de Christen Werkman
Ik heb het lastig in mijn leven,
van ’s morgens vroeg tot ’s avonds toe.
Om vrouw en kind’ren brood te geven
werk ik mijn lichaam stram en moe.
Maar weinig rust mag ik genieten
en d’arbeid kost me zweet en pijn;
hij zal mij nimmer toch verdrieten
daar vrouw en kind mij dierbaar zijn.
Wanneer ik ’s avonds thuis gekomen
mijn brave kindren weerzien mag,
‘k heb ras hen op mijn knie genomen
en deel met hen hun spel en lach.
Mijn vrouwke zet zich aan mijn zijde
gelijk een minnend vrouwke doet;
en samen zeggen wij dan blijde:
O God, wat is ons leven zoet!
Ik zal de moed niet laten zinken,
hoe lastig mij ook d’arbeid zij;
‘k zie ook zo menig ogen blinken
van brave vrienden rondom mij.
Van vrienden die zijn trouw gebleven
aan God en plicht, aan deugd en eer,
die voor dezelfde rechten streven
en voor malkander staan te weer.
Komt hoort het, snode volksverleiders,
die huwlijkstrouw en plichten schendt,
wij blijven d’onverzoenbre strijders
voor ’t geen gij haat, vertrapt, miskent!
Gij durft de vlag des oproers steken:
maar zo g’ons recht ooit schenden dorst,
wij staan voor u als op één teken
en tonen u ons werkmansborst.
En gij vooruit, mijn werkgezellen,
voor uwen God, uw werk, uw loon;
laat nooit de vijand u ontstellen,
uw doel is edel, groot en schoon!
En luistert naar geen rode slaven,
veracht hun leer, hun dwinglandij;
wij blijven Kristnen, blijven braven,
wij blijven werkliên, vrank en vrij.
 |
Partituur * Lied van de Christen Werkman * |
 |
1. instrumentaal
|