Adolf die was uit braaf ouders geboren
Dit lied is een beetje een mysterie: we hebben het op geen enkel marktzangersblad of in geen enkel schriftje teruggevonden 1. Willy Lustenhouwer blijkbaar wel, maar hij vermeldt niet hoe of waar.
Het thema is verwant met “Lena, mijn schone” maar de rollen zijn deze keer omgekeerd: hij is van goede komaf, vermoedelijk zelfs van adel, zij niet. Als Adolf smeekt om met zijn grote liefde “Beza” te mogen trouwen ontsteekt zijn vader in toorn en woede en verbant hem op straffe van dood. Adolf gaat ’s anderendaags meteen zijn liefje ophalen om met haar per boot te vluchten naar Amerika. Het schip vergaat in een storm en de vader van Adolf krijgt per brief bericht dat zijn zoon dood is. Nu heeft de vader veel spijt, maar ’t is te laat. “Ouders, ziehier wat ware liefde doen kan” zegt het slotrefrein.
We vinden het thema van de verboden liefde mét dramatische afloop veelvuldig terug: romantiek en drama tegelijk, er is geen beter recept voor sukses bij de toehoorders denkbaar!
Niets in de tekst verwijst naar een welbepaalde gebeurtenis of herkenbare personen, het is daardoor tijdloos en universeel gebleven. Alleen de gebruikte voornamen klinken vandaag fel gedateerd.
Het lied staat, na wat schaven, al sinds het prille begin op het repertoire van Wreed & Plezant, maar het is een hele tijd geleden dat we het nog eens zongen. In 1999 hebben we er tijdens een repetitie – toen nog als duo – een bandopname van gemaakt…
Adolf
Adolf die was uit braaf ouders geboren
en opgevoed in liefde en in vreugd.
Een schone maagd was aan z’n hart gekomen
een schone maagd, in ere en in deugd.
Refrein:
Ach vaderlief ach laat mij met haar trouwen
hare schoonheid staat in mijn hart en zin.
Ach vaderlief, ach laat mij met haar trouwen
hare schoonheid staat in mijn hart en zin.
De vader sprak, het zal hier nooit gebeuren,
dat gij alzo vernedert uwe stam,
vertrek van hier en gaat uit mijne ogen,
of ik zal u doen straffen met de dood.
Maar ’s anderdaags was hij bij haar gekomen,
liefste Beza, en weent daarom niet meer,
neem geld en goed, wij gaan tesamen vluchten
al met het schip recht naar Amerika
Maar in de tijd van vierentwintig uren
zag men het schip in volle zee vergaan,
door het slecht weer, door donder, bliksemslagen,
terwijl hij nood en pijnen moest doorstaan
De vader werd toen ene brief geschreven,
een schone brief dat zijne zoon was dood.
Ik ben de schuld, de schuld dat hij moest sterven,
ik ben in lij, nu is mijn droefheid groot.
Laatste refrein
Ouders ziehier wat ware liefde doen kan,
ouders ziehier wat ware liefde doet.
Ouders ziehier wat ware liefde doen kan,
ouders ziehier wat ware liefde doet.
 |
Partituur * Adolf * |
 |
1. eigen opname 1999
|
1 Ondertussen (augustus 2018) vonden we een fel gelijkende tekst terug in een anoniem liedschrift uit Izegem. Het kreeg daar als titel “Verbannen” en lijkt dichter bij het origineel te staan dan het lied van “Adolf” dat Lustenhouwer optekende. De tekst is op een aantal plaatsen logischer en minder verminkt.
VERBANNEN
Arthur die was uit brave ouders geboren
en opgevoed in deugd en heerlijkheid
Een schone maagd kwam hem zijn hart bekoren
een schone maagd had hem zijn geest verblind
Vadertje lief, ach laat me met haar trouwen
Hare schoonheid staat in mijn hart en zin.
Vader ach neen het zal me nooit berouwen
want z’houdt van mij alleen uit zuivere min
De vader sprak: dat zal ik nooit gedogen
dat gij mij zult vernederen in mijn stand
Vertrek van hier, ga weg uit mijne ogen
of ik zal u doen bannen uit mijn land
Des anderendaags wijl ’t meisje zat te zuchten
liefste, sprak hij, kom ween niet langer meer
Neem geld en goed, wij zullen samen vluchten
al met een schip, we komen nimmer weer.
Maar binst den reis van 24 dagen
zag men het schip in volle zee vergaan
door felle wind, bliksem en donderslagen
zag men de zee de mast aan splinters slaan.
Gewond was hij, zij was terneergeslagen
niemand bood haar hun hulp in hare nood
Terwijl ze bezig was haar nood te klagen
daar stierf Arthur haar schat de wrede dood.
Het meisje heeft zijn vader een brief geschreven
de dood zijns zoons verhalend woord voor woord
Hij riep: och God, wil mij genade geven
ik draag de schuld, ik heb mijn zoon vermoord!
Wanneer twee harten voor elkander leven
ouders, zie hier wat ware liefde kan
zo z’op haar baan gestuit wordt in haar streven
ze wreekt zich wreed en onmeedogend aan.