Aan de schandpaal van de vijand, gedood uit liefde voor haar verloofde
Een jong meisje weigert haar lief, die een verzetsstrijder is, te verraden en dat kost haar het leven.
Alles speelt zich af in Breendonk en dus tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Over welke personen het hier precies gaat wordt niet gezegd, het zal wel een “pars pro toto”zijn, een voorbeeld van vele gelijkaardige drama’s. En uiteraard werd dit pas gezongen na het einde van WOII.
Aan de schandpaal van de vijand
954 [A] Lionel Bauwens [C] René de Buxeuil (1913)
Wie kan het gebeurde vergeten,
de jaren van bloed, moord en schand
en zij die zoveel heb’n geleden
voor trouwheid aan hun Vaderland?
Een meid van maar pas twintig jaren
werd slachtoffer van ’t Duits gebroed
omdat zij niet wilde verraden.
Zij gaf voor de liefde haar bloed:
“Verklikster dat wil ik niet worden,
zelfs niet in het uur van de dood.”
Daar aan dien paal vol schand,
door Duitsland hoog verheven,
liet zij voor ’t Vaderland
te Breendonk haar jong leven.
Zij riep: “Adieu minnaar,
ik heb u niet verraden.
Vaartwel moeder en vader
en leve Belgenland !”
Zij loerden langs kanten en hoeken,
de gestapo’s vroegen de meid :
“Uw minnaar ’t is hem die wij zoeken,
spreek dus en gij wordt er bevrijd.”
Maar geen woord kwam over haar lippen
ondanks hun ruwheid en geweld.
Ze kon aan hun wraak niet ontglippen
en werd aan de schandpaal gesteld.
Wijl moeder en vader gingen bidden :
“O God geef ons kind toch terug!”
Door vragen die zij niet bekende
bracht men haar in ’t lijden, ’t is straf,
naar ’t kamp van de moordenaarsbende:
in Breendonk, zo gruw’lijk en laf.
Hoe is ’t arme meisje bezweken ?
Een gruw’lijke dood wel misschien,
ondanks vaders en moeders bede,
z’hebben nooit hun kind weergezien.
Gevloekt zij de naam van haar beulen.
Zij zullen hun straf niet ontgaan.
 |
Partituur * Aan de schandpaal van de vijand * |
 |
1. instrumentaal
|
Bronnen: zangwijze: “Ferme tes jolies yeux” Liedblad Tamboer MUZ0352 nr. 516 pag. 731