De verdwenen boswachter van Beernem
Meerdere marktzangers, Tamboer op kop, beten zich vast in de mysterieuze, controversiële en nog steeds onopgeloste “moorden van Beernem”, we hebben al eerder liederen over deze gebeurtenissen besproken.
Van dit 4e lied kennen we de auteur niet, het is zeker niet de stijl van Tamboer en ook de gebruikte melodie “Séduction” komt niet voor in zijn gekende repertoire. Wel meermaals bij Leon Vanderplancke (“vader”), bijvoorbeeld in “De tragische verdrinking aan de zeekust te Heyst” en in “De engelkensmakerij of de vruchtafdrijving te Kortrijk”
Die melodie wordt door de onbekende marktzanger nogal losjes geïnterpreteerd zodat we de tekst een beetje hebben moeten bijwerken om beter te passen op de originele zangwijze. Vanderplancke lijkt telkens gelijkaardige varianten op de melodie te hebben toegepast, dus het anonieme liedblad zou van hem kunnen zijn, temeer daar het in Oostende werd gevonden en hij in de (ruime) kuststreek actief was.
“Séduction” dateert van 1929 en werd door Louis Lynel “le baryton populaire” op plaat gezet.
De verdwenen boswachter van Beernem
[A] onbekend [C] Mario Cazes (1929)
Wijl het arme volk van ’t beruchte Beernem nog treurt
voor de moord op hun Hector gebeurd,
is er nu alweer een roerend droevig beeld
hier in ’t bloedig oord zich afgespeeld.
Iedereen die heugt er nog de gardechasse
die spoorloos verdwenen was.
Schier overal werden klachten luid gesmoord
als zoude Dierickx er zijn vermoord.
Elken avond deed den man zijne plicht
En had zich naar het bos toegericht.
Hij stapt van het voetpad waar hij schouwt
smokkelaars in het dicht kreupelhout.
De schurken toch zo wreed, en laf als vuil,
ze hielden zich in de struiken daar schuil.
En de gardechasse werd neergesmakt
die zijn lijf vol wonden heeft gehakt.
Daar lag d’arme man levenloos neer en uitgestrekt
waar er stromend bloed van ’t lichaam lekt.
Doch weer kwam hij, en sloeg den blik in ’t rond.
Ach! zo menig klacht ontsnapt zijn mond.
Hij smeekte zijn beuls: gedenk, mijn arme vrouw
zal gedompeld zijn in rouw.
Neen, alle meelij was uit hun hart gedoofd,
hij werd met een stok het hoofd doorkloofd.
Toen hij nog kreunde in zijnen nood
sloegen ze hem in de snik van den dood.
En vol van ’t geronnen bloed nog stijf
rukken zij de kleren van het lijf.
Zij sleepten het naakte lijk met geweld,
delven hem een graf in het open veld.
Van over zee staven zij ’t bericht
dat hij bij een Duits begraven ligt.
Wie beproeft het leed aldaar te stelpen van zijn vrouw
die jaren gedompeld is in rouw?
Ieder dag jaagt d’angel van verdriet en smart
dwars door haar bloedend gefolterd hart.
Waar de vrouwe gaat, het scheen haar alles bloed
daar voor ’t oog der moeder zoet.
De verslagen vrouw bedacht vol achterdocht
Dat schurken zijn dood hebben gewrocht.
Zuchtend neemt zij het portret van den wand,
en kust zijn beeld met een bevende hand;
roept: schurken, waarom die daad vervuld
waar gans Beernem met rouw is omhuld?
Het spreekwoord zegt: al is de misdaad snel,
de waarheid achterhaalt ze toch wel.
Ja, gij monsters laf, wacht een zwaar straf
die u aan zulk een gruwel overgaf.
 |
Partituur * De verdwenen boswachter van Beernem * |
 |
1. instrumentaal
|
Bronnen: zangwijze: "Séduction" - valse Boston Op een vliegend blad zonder vermelding van dichter of uitgever in "Muzikaal erfgoed Oostende" - deel 4 (onuitgegeven)
3 Commentaren
Het betreft een tekst van Leon Vanderplancke, stemme: seduction, Valse Boston, volgens Roger Hessel in zijn boekje De Moorden van Beernem – gezien door de ogen van marktzangers, 47 marktliederen over Vlaanderens ruchtbaarste moordzaak aller tijden (blz53) uit 2010 ( 69 blz) Hij vermeldde daarbij: dit lied is een voorbeeld van een gebrekkige tekst waarvan de inhoud nauwelijks strookt met het gebeurde.
Volgens mijn gegevens ( bron: boeken Alfons en Katrien Ryserhove) is de boswachter Camiel ( Sassen) Dierickx sedert eind augustus 1915 spoorloos verdwenen- Zijn lijk werd nooit gevonden. Pas op 12.01.1949 werd de dood van Camiel Dierickx bij vonnis vastgelegd. Zijn vrouw/ weduwe had sedert zijn verdwijning volgens de wet geen enkel recht op een uitkering, omdat er geen bewijs van zijn dood was/is.
Bedankt, Willy. Ik heb een 12-tal boeken van Roger Hessel in mijn bibliotheek maar zijn boekje over de moorden van Beernem heb ik niet.
Ondertussen heb ik dat boekje wel, waarvoor dank Roger Hessel ! Deze bijdrage kan als een bescheiden aanvulling van dat boekje worden beschouwd want ik heb de vermelde zangwijze dus kunnen terugvinden … 12 jaar na de publicatie van Roger weliswaar. Allicht was het Internet toendertijd nog iets minder gestoffeerd met oude partituren.