De schoenen van klein Jantje
Een aandoenlijk treurig lied met een schokkend einde: dat moet bij het luisterend publiek indertijd nogal wat afgrijzen hebben veroorzaakt.
Het werd door Herman van Gorp in 1975 genoteerd bij Filomeen Nuyens in Kasterlee maar de Nederlandse liederenbank heeft ook weet van notaties in 1960 te Helmond, met geluidsopname, en in 1969 in Amsterdam “zoals gezongen bij het lijmen op een houtfabriek in Eindhoven”. In de opname van Herman van Gorp herkennen we duidelijk dezelfde melodie als de opname in Helmond, we hebben die melodie uitgeschreven.
Het lied zou kunnen afkomstig zijn van één of ander liedblad, maar dat hebben we nog niet terug gevonden en ook de Liederendatabank heeft er geen exemplaar van ontdekt.
Anderzijds is er een opname bekend van De Zangeres Zonder Naam die op een trage walsmelodie zong over “De schoentjes”. Het staat op een in 2010 postuum uitgegeven CD met “vergeten liedjes”. Als “composer” staat E. van Acker geboekt, maar die heeft wel meer oudere liedjes gerecupereerd en “bewerkt”. Er staat trouwens nergens bij wie de tekst schreef. Ook de originele opnamedatum van deze versie hebben we niet kunnen terugvinden, en al evenmin een in Discogs bekende single of LP met dit lied. Het is best mogelijk dat dit plaatje reeds in 1960 of vroeger uitkwam en nauwelijks werd verkocht, al is de melodie voor mijn oren eerder een bewerking van een oudere versie zoals die in Helmond en Kasterlee werd genoteerd.
De schoenen van klein Jantje
912 [A] onbekend [C] onbekend
Klein Jantje, een kind uit een schamel gezin,
armoedig gekleed slechts in lompen,
vroeg moeder om nieuwe schoentjes, want hij
had nooit anders aan dan zijn klompen.
Zijn vader en moeder die hadden geen geld,
wat waren zij arme mensen,
maar net als een jongen uit rijkemans bestaan
zo kreeg kleine Jan ook zijn wensen.
En op zekere morgen, zijn wens werd vervuld,
wie had het toch ooit durven dromen.
Zijn vadertje spaarde reeds maanden het geld,
om schoentjes voor Jantje te kopen.
En op zijn verjaardag toen kreeg Jan het geld,
hij was zijn ellende vergeten.
Hij liep naar de winkel en liet zich al gauw
een paar keurige schoentjes aanmeten.
Hij kwam uit de winkel, ’t geschenk vast omkneld,
hij hoort of hij ziet niet, wat wonder.
Hij loopt in de tramrails, daar nadert de tram.
Een gil, kleine Jan ligt er onder.
Men snelt naar hem toe en men zegt tot elkaar:
“Een kind onder de tram is gekomen.”
Daar ligt kleine Jan nu bebloed en daarnaast
zijn schoentjes, ’t geluk zijner dromen.
In ’t gasthuis daar knielen de ouders naast hem,
Zij luisteren naar de beslissing.
Zij hoorden dat Jantje wel beteren zou,
Maar schoentjes zou hij moeten missen.
In ijlkoorts roept Jan waar zijn schoentjes nu zijn.
Zijn moeder antwoordde hem zoetjes:
Uw schoentjes, mijn jongen, die hebt ge nog wel,
Maar lieveling, nu hebt ge geen voetjes.
 |
Partituur * De schoenen van klein Jantje * |
 |
1. instrumentaal
|
|
2. Filomeen Nuyens, Kasterlee, 1975
|
Bronnen: zangwijze: volgens bandopname 1975 gezongen door Filomeen Nuyens, Kasterlee lied nr 9-3 in "Volkslied in de Kempen (MUZ0903) ook in liederenbank 138_cd1_11 ook een versie gezongen door Zangeres Zonder Naam
1 reactie
Redelijk heftige tekst. Neigt wat naar sadisme zelfs. Maar alweer prachtig opzoekingswerk. Ik geniet van deze verhalen. Bedankt en bravo !