Laat ons naar Amerika gaan
De copie van een reeks liedbladen verspreid door Ernest Van der Plancke uit Gent bereikte ons met wat ontbrekende flarden tekst maar er bleef voldoende over om het hele lied te kunnen wedersamenstellen.
Vanaf circa 1820 kwam er vanuit ons land een belangrijke emigratie naar Amerika (lees: de Verenigde Staten én Canada) op gang. De economische toestand was hier, zeker na de mislukte aardappeloogsten, onleefbaar geworden, vooral voor kleine landbouwersbedrijven. En enkele uitbraken van pest en cholera ontwrichtten nog meer de louter op handenarbeid draaiende samenleving.
Ook in dit lied, op het eerste gezicht een soort van liefdesgedicht, gaat het in feite over de zucht naar een beter leven. Want Amerika, dat was het beloofde land, daar kon je met gerust gemoed alle hebben en houden voor achterlaten…
Laat ons naar Amerika gaan
901 [A] Ernest Vanderplancke. [C] C. Oberfeld
Vrienden zie ik heb een meisje aan de hand,
ik ga met haar galant
door heel het land.
Doch zij heeft de laatste tijd veel minnepijn,
ik sprak: mijn lieve klein,
luister eens fijn:
Trek het u niet aan,
laat ons naar Amerika gaan.
’t Is er toch zo fijn,
‘s avonds in de maneschijn
leven w’ongestoord.
‘k Zal alleen met u steeds zijn.
Alle zorgen zijn voorbij
als wij in Amerika zijn.
In Amerika leven wij van zorgen vrij,
men heeft niet veel kledij,
geloof me vrij.
Huishuurbaas of woningnood kent men er niet,
men leeft zo in ’t verschiet,
kent geen verdriet.
Een villa hebben wij daar al snel gebouwd,
zijn wij maar eerst getrouwd,
mijn schattebout.
Eten koken doen we daar zo in de zon;
wat zal ’t een leven zijn,
zeg, vindt g’het fijn?
En tenslotte kopen wij daar kinders klein,
zo wel een heel dozijn,
dat is toch fijn!
Al die kleuters zingen dan met ons in koor,
’t is net of ik ’t al hoor,
al dat rumoer!
 |
Partituur * Laat ons naar Amerika gaan * |
 |
1. instrumentaal
|
Bronnen: zangwijze: C'est pa... pa... c'est parisien (1931) liedblad Ernest Van der Plancke, Gent - MUZ0136c pag. 13