Toegevendheid
In 2004, toen mijn werkgever nog in goede doen was en een eigen uitgebreide, geinformatiseerde bibliotheek bijhield van Belgische publicaties, vond ik dit:
In dat artikel schreef Julien De Vuyst, aan wiens naarstig opzoekingswerk wij veel te danken hebben, ondermeer dit:
Onze volkszangers besloegen een merkwaardige plaats in het gemeenschapsleven van ons volk. Op het platteland leerden zij zowat iedereen zingen. Heel vaak waren het volkszangers die op ernstige of op kluchtige voorvallen én het lied én de melodie schiepen; de melodie ontleenden ze echter meestal aan een reeds bestaande populaire compositie, een uittreksel uit een opera, een vreemde volkswijze en zo meer. Wat in de smaak viel werd door de massa aanvaard, het andere onvoorwaardelijk verworpen. Het moet bijgevolg aan de vereisten van het volk voldoen. Daarom hoeft er iemand die ons volk verstaat en dit is niemand minder dan de volkszanger, die met liederen de gevolgen bezingt van een zedelijke val, daarbij kluchtzanger is en nooit eindigt zonder een welgepaste en in de grond leerrijke zedenles te geven. Wat de onderwerpen betrof maakten ze geen onderscheid. Alles kon hun dienen om een lied in elkaar te flansen. En dat ook het huwelijksleven er in betrokken werd is geen eigenaardigheid. Welk huwelijksleven het was kunt U vaststellen in volgend lied: «De Toegevendheid» op de zangwijze «Marilou» : 1) Als ge getrouwd zijt, de man en de vrouw Zijn soms niet eens in gedachten Geen overeenkomst die maakt ze ontrouw Wilt gij uw lot dan verzachten Luistert maar goed naar mijn lied en refrein Als gij gelukkig wilt zijn.
De opgegeven zangwijze is “(Tango de) MARILOU“, bekend van de Frans-Italiaanse zanger Tino Rossi die het uitbracht in 1932. De originele Italiaanse versie werd geschreven door Guiseppe “Peppino” Mendes (tekst) en Mario Mariotti (muziek).
Het liedblad van Julien De Wolf en R. De Smet uit Erpe, waarop De Vuyst deze tekst vond, blijkt beschadigd zodat het belangrijke slotrefrein onleesbaar verminkt is geraakt.
Dat hebben we in onze versie gecorrigeerd door de ontbrekende rijmen naar best vermogen te … raden, het origineel liedblad hebben wij nergens anders gevonden. En ik meen dat de restauratie vrij aardig gelukt is!
Toegevendheid
892 [A] Julien De Wolf [C] Mario Mariotti
Als ge getrouwd zijt, de man en de vrouw
zijn ’t soms niet eens in gedachten;
geen overeenkomst dat maakt ze ontrouw,
wilt gij uw lot dan verzachten?
Luistert maar goed naar mijn lied en refrein
Als gij gelukkig wilt zijn.
Geef haar toe, geef haar toe
Als uw vrouw hare tong is te lang
Geef haar toe, geef haar toe
Als gij van haar getier zijt te bang
Is zij ’s middags niet klaar met uw eten
en wordt gij van die vrouw nog verweten?
Geef haar toe, geef haar toe
Doet uw plichten als va en als moe
.
Hebt gij als vrouw, enen man, enen vent
die hem vermaakt met te drinken?
Komt hij des nachts met de klein uurkes thuis,
ligt hij naast u dan te stinken?
Spuwt hij het bed en de kamer eens vol,
zaagt hij uw hoofd gans op hol?
Geef hem toe, geef hem toe,
als uw man elders hem amuseert.
Geef hem toe, geef hem toe,
als hij een kaberdoech frekanteert.
Komt hij thuis en ge krijgt een pak slagen?
Zoiets moet gij als vrouw dan verdragen.
Geef hem toe, geef hem toe,
Doet uw plichten als va en als moe.
Hebt gij als man een komeer van een wijf,
en ze versneukelt haar blieken?
Hoort gij maar altijd gezaag en gekijf?
Laat u daarom niet verdrieten.
Is zij te leeg, voor haar werken te fier,
hebt gij met haar geen plezier?
Geef haar toe, geef haar toe,
snuift en plakt zij te veel, heb geduld.
Geef haar toe, geef haar toe.
Komen briefkes in huis van haar schuld?
Spaart uw drinkgeld om ze te vergelden.
Komt zij dan in den dag nog wat schelden?
Geef haar toe, geef haar toe,
doet uw plichten als va en als moe
 |
Partituur * Toegevendheid * |
 |
1. instrumentaal
|
Bronnen: zangwijze: "Tango de Marilou" (1932) Geciteerd door Julien De Vuyst in "Marktzangerliederen uit Mere", 1966, Heemkundige Kring, VI, 1, pag. 15 (MUZ0136b)