Een modern huwelijk
Hoewel het echtpaar Hubert Geens – Van Gestel uit Aarschot het niet vermeldt op hun liedblad, is de tekst van “Moderne tijden” meer dan waarschijnlijk geschreven door het samenwerkend vennootschap Lionel “Tamboer” Bauwens en Frans Jacobs. Niet alleen is dit lied te vinden op hun liedbladen, inhoudelijk is het ook hun typisch licht spottende toon over huwelijk en de rekbare trouw van echtgenotes.
Interessant is voor ons de zangwijze omdat we ze niet aantroffen bij andere marktzangers. Het gaat dan niet om de gelijknamige remake van “De Vrijbuiters” of van “Ad van Opstal”, maar om de originele melodie uit 1943, geschreven door Jaap Meijer op tekst van Han Dunk.
Afgaande op de inhoud moet deze contrefact kort daarna gezongen zijn.
Een modern huwelijk
987 [A] Lionel Bauwens & Frans Jacobs [C] Jaap Meijer
Ik mag mij in ’t huw’lijk niet beklagen,
ik leef toch met mijn vrouw op goeden voet.
Maar ne man moet veel kunnen verdragen
in moderne tijd en ’t is de liefde die dat doet.
Mijn vrouw gaat geren uit,
dat is wat uit gemeen,
en ik zit aan de wiege
met nen schreeuwer zo alleen.
Doderido mijn lieve kleine
Schreeuw niet of anders komt boeboe
Mama zal weldra gaan verschijnen
Slaapt en doet uw oogjes toe do do do.
Moeder is met een Canadeesken
Ne keer gaan wand’len met fatsoen
Straks zal zij komen
Misschien met nen Tommy
Slaapt maar kleine kapoen.
’s Morgens vroeg ben ik den eersten wakker.
Ik draag mamatje koffie aan haàr bed.
‘k Zorge dan voor onze kleine stakker,
‘n uur of drij nadien loopt er mijn vrouwken opgezet
Binst ik ben op mijn werk
flirt zij met iedereen
en ‘s avonds laat zij mij met onzen kwekker weer alleen.
Doderido mijn lieve kleine
Schreeuw niet of anders komt boeboe
Mama is cinema gaan kijken
Slaapt en doet uw oogjes toe do do do
Binst zijt gij mij aan ’t parfumeren
op mijnen arm en op mijn broek
Pipi en kwatta druppelt van mijn kleren
Papatje riekt zoo goed.
Als moderne man in ’t huw’lijksleven
moet de jaloersheid uitgesloten zijn.
Komt de kwekerij op hoop van zegen,
ge moet maar verdragen dat de zon in ’t water schijnt
Mijn vrouw, die lieveling,
is zo een aardig ding
Zij kan zo schone lachen
binst dat ik ’t refreintje zing
Doderido mijn lieve kleine
Vader is enen goeden tsjol.
Gij zult alleen niet blijven zijne,
g’heel mijn trouwboeksken moet vol do do do
Moeder is zot van uniformen
en de verwachting is zo fijn.
Wat kan het geven?
’k Zal geheel mijn leven
nen wiegentrekker zijn.
 |
Partituur * Een modern huwelijk * |
 |
1. instrumentaal
|
|
2. orkestversie met Band-in-a-Box
|
Bronnen: zangwijze: Rozen, te veel om ooit te tellen muziekpartituur uit verzameling Philippe Neutens tekst van Tamboer & Frans Jacobs (MUZ0352 lied nr 137) Zonder bronvermelding op liedblad H. Geens - Van Gestel (MUZ0437 pag 10), maar zonder derde strofe & 3e refrein