Moest mijnen droom, enfin, ne keer de waarheid zijn
Tamboer heeft gedroomd over de Hemel, zegt hij, en daar is alles veel beter dan op aarde. Hij maakt van de gelegenheid gebruik om voor de zoveelste keer de boerenstand op de korrel te nemen: dat zijn woekeraars en die komen bij de duivel terecht. Vervolgens schimpt hij op de “oorlogsspeculanten” die hetzelfde lot beschoren zijn. De meisjes van plezier moeten eerst even naar het “vagevier”, maar de mensen “met een zwart verleden” (collaborateurs dus) komen evenmin de hemelpoort door. De laatste strofe is een epiloog: dromen zijn bedrog! Versta: in werkelijkheid komen al die zondaars er ongestraft mee weg en dus ook in “de Hemel”.
Genuanceerd zijn marktzangersliederen zelden, het is ofwel wit ofwel zwart. Populistisch zouden we nu zeggen, of “commercieel”, want ze leefden van de verkoop van hun liedbladen.
Tamboer zingt dit alles op één van zijn lievelingsmelodieën: “Ze zijn de pijp uit”
Moest mijnen droom, enfin, ne keer de waarheid zijn
948 [A] Lionel Bauwens [C] Wim Kreuer
’k Heb vannacht, dames en heren
zo nen raren droom beleefd.
’k Zal het hulder explikeren
’k Had al lang genoeg geleefd.
Vrij van zonden, goed geweten,
mocht ik naar den hemel gaan.
Rijstpap bij d’engelkens eten
maar luistert hoe ’t is gegaan
’k Zou in mijn leven, kreeg ik de keuze, ’k zeg het fijn
’k Zou in mijn leven, niet meer op aarde willen zijn
want in den hemel is het wonderschoon,
daar zit éénieder op nen zelfden troon.
Nooit van mijn leven, al werd ik zeker honderd jaar
koos ik de wereld met zijn gevaar
want daar omhoog daar is het klas,
daar zijn ’t er al van ’t echte ras
Ik zag daar om te beginnen
aan de hemelpoorte staan
vele boeren en boerinnen
Met wat boter en wat graan.
Spraken al tot Sinte Pieter:
wij kenden geen woekerprijs.
Maar hij riep thans: sakkermieter,
vooruit, naar ’t duvelsparadijs!
Schoen en stoffenfabrikanten
vonden ’t zeker een malheur.
Al de oorlogsspeculanten
moesten blijven veur die deur.
Z’hadden ’t volk te veel misdreven,
anders niet dan kwaad gedaan
en nu wilden z’alles geven
om niet naar Lucifer te gaan
Ik zag, zonder ’t overdrijven,
vele meisjes van plezier,
wilden ook bij ons verblijven,
moesten eerst naar ’t vagevier.
Mannen met een zwart verleden
kregen ginder hulder vet,
mochten d’hemel niet betreden
en werden rap aan kant gezet.
Moest mijn droom de waarheid wezen,
zeg ik hier aan u gewis,
’t was een plaatsken uitgelezen,
zie ’t en was daar nog niet mis.
Al de goeie en brave mensen
waren ’t hopen bij elkaar
maar, gij zoudt ’t toch wel verwensen,
want zie, nen droom is nooit geen waar!
 |
Partituur * Moest mijnen droom, enfin, ne keer de waarheid zijn * |
 |
1. instrumentaal
|
Bronnen: zangwijze: "Ze zijn de pijp uit" (1945) liedblad Tamboer & Frans Jacobs (MUZ0352 nr 393 pag. 597)