Irene, de bedrogene
In “Zo de Ouden Zongen” publiceerde Walther Van Riet het verhaal van Irene, een schone van nauwelijks 18 jaar. Hij noteerde de zangwijze zoals ze hem werd voorgezongen maar herkende ze niet.
Dat blijkt het bij marktzangers populaire “Riquita” te zijn, een compositie van J.L.Benech, die meer dan 70 jaar geleden al overleed en wiens omvangrijke oeuvre van populaire deuntjes bijgevolg rechtenvrij is ondertussen.
De jonge en mooie Irene wordt begeerd door een rechter, een man dus met geld en macht. Zij biedt weerstand maar geeft uiteindelijk toch toe. De geile rechter laat haar echter in de steek als er een kind van komt. Sterker nog: het gerecht – hijzelf met andere woorden – veroordeelt haar, de bedrogene, als blijkt dat ze niet voor het kind kan zorgen.
Irene, de bedrogene
[A] onbekend [C] J.L. Benech (P.D.)
Irene was een schone, nauw’lijks achttien jaar
Blauwe ogen niet gelogen met blond haar
Ze diende op een kasteel
met zijn pracht en nog veel meer.
Daar woond’ enen rechter van het tribunaal
Op een dag sprak hij Irene lief’lijk aan
Hij die bood haar geld en goed
Als gij aan mijn wens voldoet.
“Neen mijnheer” sprak het meisje zo teer.
“Voor geen geld verkoop ik mijne eer.
lk werk liever voor ’t dagelijks bestaan.
Door die vraag brengt gij mij in ’t getraan.
Neen mijnheer, ik aanvaard dat geld niet
want later brengt gij mij in ’t verdriet.”
Maar den rechter sprak: “Ik heb u lief, mijn klein.
Alles wat op aarde is zal voor u zijn:
schone kleren, geld en pracht,
en juwelen met de macht.”
Door zijn schoon beloften nam ze eind’lijk aan
Hare eer die werd gekrenkt‚ ’t geluk gedaan.
Wat er kort nadien gebeurd’
Heeft Irene te laat betreurd.
Op een avond, ’t was winter en koud,
ziet men haar, zij die is gans benauwd.
Een klein wichtje drukt zij aan haar hart
en zij legt het met droevige smart
in ’t portaal van den rechter voortaan,
legt het neer en ze is heengegaan.
’s Anderendaags was den rechter gans verschrikt:
in het portaal van zijn huis daar lag een wicht!
Hij die dacht in stilt’ alleen:
“Ja dat kind is van Irene”
Zij die werd gebracht dan op het tribunaal
en den rechter in de zaal die sprak haar aan:
“Slechte vrouw, ’k straf u tot dwang:
Vijftien jaren in ’t gevang.”
Gans verschrikt snikte zij dan: “Mijnheer,
Kende gij nu Irene niet meer?
Ja, die schone van vroegere tijd;
door uw goud hebt gij mij gans verleid.
Gij die straft mij voor vijftien jaar lang:
door uw schuld ga ik nu in ’t gevang!
 |
Partituur * Irene, de bedrogene * |
 |
1. instrumentaal
|
Bronnen: zangwijze: Riquita in" Zo d'Ouden Zongen (Walther Van Riet) (MUZ0132 pag. 412-414)