Juleken, doet de deure toe
“Valentine” was een grote hit voor Maurice Chevalier (1) maar veel bruikbare marktzangersliederen vonden we niet op die melodie. Er zijn wat Brusselse pogingen door bijvoorbeeld de illustere Jan Opalfvens, wiens “Vlaams” eerder een eigen versie van “koeterwaals” is vol kromme gedachtensprongen . Hij zingt “Mijn Justine” op de melodie van “Valentine” maar zijn oeuvre zit ver onder onze kwaliteitslimiet, oordeel zelf.
Alfons Van Gestel bracht een beter soort vertaling van het origineel als “Valentina, mijn beminde”, maar we zochten door naar originelere invullingen.
Achille Coppenolle bracht een liedblad uit met “Ach Jefken doet toch de deure toe”. Hij heeft het “gezongen en verkocht” maar beweert (deze keer) nergens dat hij de tekst bedacht.
“Vrouw Demeyer” uit Kortrijk zong een lichte variante van dezelfde tekst onder de titel “Julken doet de deure toe” en die namen wij als leiddraad. Ook zij zegt niet expliciet wie de tekst schreef.
Het lied staat eveneens op een liedblad van “Cooren Elise” uit Oostende, maar misschien is dat de meisjesnaam van “vrouw Demeyer”, want de cover van haar tekstblad bevat dezelfde illustratie en komt ongetwijfeld van dezelfde drukker, al wordt die niet vermeld.
Coppenolle liet zijn liedbladen drukken in zijn thuisstad Roeselare; Demeyer deed een beroep op een drukkerij in Menen, een 20-tal kilometer daar vandaan, dus ze waren “streekgenoten” en kwamen mekaar allicht op de markten tegen. Het is zowel bij Coppenolle als Demeyer een ondeugend liedje met nauwelijks verborgen dubbele bodem.
Juleken is een kapoen want in elke strofe legt hij het aan met een andere vrouw, die hem telkens graag wat beter wil leren kennen, zonder pottekijkers.
(1) De originele opname uit 1925 van Chevalier met de originele tekst is een stuk ondeugender dan bij recentere en technisch veel betere maar gecensureerde opnames. Daaruit blijkt bv. dat Valentine niet zijn “eerste liefje” was maar zijn “maitresse”.
Juleken, doet de deure toe
910 [A] “vrouw Demeyer” [C] Henri Christiné
Luistert nu maar vrienden, in ons Vlaamse streken
hoort men toch zovele van de liefde spreken,
Ziet men een meisje gaan
met enen jongen saam,
wel, hunne gedachten zijn zo aangenaam.
Komt er dan het meisje naar huiswaarts te keren,
ja, de jonge man wil het dan maar riskeren:
hij ziet ze binnen gaan,
en springt haar achterna,
Sst! roept zij zo zacht.
Ach, Juleke, doet toch de deure toe,
’k ben verlegen, ’k ben verlegen
want het tocht zo hard, ’k en weet niet hoe,
zijt gij waarlijk nu niet moe?
Dan nog een kusje stillekens
want moest er mijn papa
dat eens weten, dat eens weten,
ik kreeg slagen op mijn vel
en ’t is voor u dat ik dat doe,
ach, Juleke, doet toch de deure toe.
Lest kwam ik een meisje toch zo schoon te vragen
of zij soms haar hartje eens aan mij wou wagen.
Zij sprak tot mij tevree:
ik wil wel met u mee!
En wij gingen samen in een schone café.
Ik zei: liefste meisje, Juleke is mijn name.
En als wij nu beiden aan ’t cafétje kwamen,
daar liep zij binnen rap
naar enen kleine trap,
“Juul!” riep zij zo zacht.
Ik sliep er als knecht op ene zolderkamer
en mijn hartje klopte sneller als een hamer.
’k Zag daar de keukenmeid,
van liefde zo verblijd,
en zij zwoer mij trouw en liefde voor altijd.
Ja, ik voelde kribbelingen in mijn darmen
en zie, op het kleine kamerke, zo warme,
sprong ik naar die kapoen,
wel, ’k gaf haar enen zoen,
zij riep met fatsoen:
 |
Partituur * Juleken, doet de deure toe * |
 |
1. instrumentaal
|
Bronnen: zangwijze "Valentine" (1925) liedblad "vrouw Demeyer" uit verzameling Leo Coulier (MUZ0917 pag. 122) "Valentine " ondermeer gezongen door Maurice Chevalier liedblad "Cooren Elise" uit verzameling Willy Machiels (MUZ0940 pag. 50)