Moedertje bij de “Talkie”
De “Talkie” dat is het wereldwonder dat in 1928 ieders mond deed openvallen: filmbeelden mét synchroon geluid. Van Skype en dergelijke had men uiteraard nog geen weet… Als een familielid de Oceaan overstak naar Amerika dan was het wachten op een brief die weken onderweg kon zijn.
Florentine Sterckx noteerde de tekst van een lied hierover, waarvan ze de titel niet kende of niet had begrepen. Gelukkig vonden we het ook nog elders terug, ondermeer op het liedblad van een bedelzanger.
In dit lied stokt de briefwisseling tussen moeder en zoon, met grote ongerustheid tot gevolg. Een buurvrouw troont haar mee naar de cinema en … eind goed, al goed. Hoewel: de moeder besluit met “nu kan ik rustig sterven”, wat toch een rare vorm van geluk is.
Moedertje bij de “Talkie”
905 [A] onbekend [C] onbekend
Een moeder stond met vol gemoed
het grote zeeschip na te staren
waarmee haar zoon, haar laatst bezit
naar ’t ver Amerika zou varen.
In Holland was ’t niets meer gedaan
en na herhaalde tegenslagen
had hij gezegd “Ja oudje ’k ga
in ’t grote land mijn kans eens wagen.
Van wat ’k verdien, zeg oude vrouw,
stuur ’k ied’re maand de helft naar jou.
Van wat ’k verdien, zeg oude vrouw,
stuur ’k ied’re maand de helft naar jou.
Hij hield zijn woord en lange tijd
stuurde hij haar kleine bedragen
maar elke keer werd het wat meer
en dan schreef hij: “Je moet niet vragen.
Hoe ’k aan dat geld kom zal ik u
een andere keer wel eens verklaren
wanneer ik weer in Holland kom
misschien reeds binnen enkele jaren.”
Hij bleef maar sturen telkens meer
soms ’t dubbele van de voor’ge keer.
Hij bleef maar sturen telkens meer
soms ’t dubbele van de voor’ge keer.
Toen rees er twijfel in haar hart,
voor anderen had ze ’t steeds verzwegen.
Maar vaak dacht zij: “Wordt al dat geld
wel op een eerlijke wijs verkregen?”
Maar d’oplossing was naderbij
toen een buurvrouw haar inviteerde
om eens een avond met hen bei
in een theater te passeren.
Daar speeld’ een film zeer wonderbaar
maakte muziek en sprak zowaar!
Daar speeld’ een film zeer wonderbaar
maakte muziek en sprak zowaar!
Het licht ging uit, een beeld verscheen
er werd een Engels lied gezongen.
Maar was dat soms gezichtsbedrog?
Die zanger was haar eigen jongen!
En snikkend riep ze: “Lieve vent,
zou jij vergeving kunnen schenken,
dat ik van jou, mijn brave zoon,
in stilte kwaad heb durven denken?
Nu kan ik rustig sterven, Heer
ik hoord’ en zag mijn jongen weer!
Nu kan ik rustig sterven, Heer
ik hoord’ en zag mijn jongen weer!
 |
Partituur * Moedertje bij de Talkie * |
 |
1. instrumentaal
|
Bronnen: liedschrift Florentine Sterckx (MUZ0350 - laatste lied) liedblad circa 1930 met 3 strofen verzameling Wouters-Moorman Met muziek en een vierde strofe in "Van Zingen en Speule", Harrie Franken, (MUZ0288 pag. 125), opgetekend bij Serberdina de Vries-Van Dongen anno 1984