Boer Naas heeft ’t Miljoen

Boer Naas heeft ’t Miljoen

898 [A] Leon Vanderplancke [C] F.L. Benech (1923)

Er woonde alhier rond Aalst niet ver van de stad
enen boer, die een nederig huisje bezat.
En hij had een vrouwtje, zo fris als de Mei
In de kuip een zwijntje, koeien in de wei
Den Boer heet Naas, en de boerin noemde Margriet
Want braver mensen waren er in ’t ronde niet
Zijne gebuur die timmerde en brak
Als haalt hij het geld uit een aardappel zak.

O, dat mij ’t lot ook eens zo gunstig was
Zo zucht boer Naas in ’t legen van een glas
Beproef het zegt zijn wijf, of ’t lot u ook zoo mild
als aan Kobe zijne gaven verspilt.

Boer Naas die ging, riep: wanneer ik de prijs bekom
dan keer ik te voete naar huis ook niet weerom
Let op, zo g’om vijf uur en een kwart
op de grote heirweg een wagen ontwaart,
verbrijzelt dan alles, tafel, potten en pan
dat heel de buurt er van zijn oordeel vellen kan.
Goei reis zei Griet, ik beveel u aan God
En Naas ging op d’uitslag van het grote lot

Aan ’t lotingsbureel stort hij neer ten grond
en er scharen zich veel nieuwsgier’gen rond.
Den ene dacht: hij keek zeker te diep in ’t glas,
en d’ander zei dat ’t den geeuwhonger was.

Vrouw Grietje, die stond reeds ongeduldig op wacht
en ze kreeg van den middag een wonder gedacht.
Keek door ’t venster van het need’rig huis
ze zag op den heirweg noch man noch muis.
Zij staart weer en ziet bij het einde van de baan:
daar komt iets van een wonderlijk samenstel aan
en zij juicht, ja het nadert nu al meer,
ze roept op haar kindje, en kijkt nog eens weer.

Uitzinnig van vreugd greep z’al wat ze vond
en sloeg alles tot gruis tegen den grond;
de kannen, de stopen, de potten en het scheel
het vloog de deur uit met pikkel en steel.

Den hond juichte ook meê om de blijdschap der vrouw
en de kat liep met de hesp weg van uit de schouw
Het volk nadert, vermoeid en vermast
en breken een doorgang sleurend met hun last
En langs de hopen krakende scherven van gruis
Leggen zij hun makker in het ledige huis
De vrouw staart op Naas helemaal ontsteld
Vroeg naar d’uitslag van ’t lot en het vele geld

Maar als hij nu het huis vol scherven zag
dan trof hem op ’t hart een gevoel’gen slag
O wee ons, zo riep hij, wij zijn nu alles kwijt,
ziedaar hoe ’t wreed geval, d’hebzucht kastijdt.