Naar Amerika
Amerika gold (en geldt ?) als het magische oord waar alles kon, alles mocht en iedereen die hard werkt stinkend rijk kan worden.
Fel overdreven zouden we nu al moeten weten: alles kan en mag er helemaal niet, integendeel, bijna nergens vlieg je zo makkelijk de gevangenis in, tenzij je al rijk bent! En rijk worden kan ook daar alleen met veel meeval of door slinkse praktijken. Velen zijn arm en moeten meerdere jobs combineren om rond te komen.
Frans Jacobs wil ook naar Amerika, of zingt over iemand in de ik-persoon die dat wil. Om rijk te worden, maar ook om effe van zijn Rozalie weg te zijn want om niet vermelde redenen is hij het beu. Zij moet maar (alleen) voor de kinderen zorgen terwijl hij weg is, als alles goed gaat stuurt hij nog wel wat dollars op.
De naam van zijn vrouw is “toevallig” dezelfde als het hoofdpersonage in een Frans chanson waarvan Jacobs de melodie leende, bekend van Alibert en van Leo Raiter die de oorspronkelijke tekst schreef.
Enorme succès français des années 1930 créé dans le film “Cendrillon de Paris”
Naar Amerika
891 [A] Frans Jacobs [C] Vincent Scotto & Léon Raiter
Het begint mij te vervelen
met een vrouwken in mijn huis.
Ja, het kan mij niet meer schelen:
is het goed of is ’t niet pluis?
Ja, en ik trek er nu van door,
’t kan niet meer zijn,
’t kan niet meer zijn,
en ik heb juist een handje voor,
ik ga naar de vreemde hoor!
En als den boot
nu rap is, ach,
Vertrek ik er, Rozalia,
al naar Amerika
Rozalie, je suis partie,
ach maak daarom
toch geen verdriet.
Zoek u maar nen and’re man,
ik heb er fijn
mijn goeste van.
Want op mijn woord moogt gij
betrouwen trouwen trouwen.
Ik vaag mijn botten aan
de vrouwen, vrouwen, vrouwen.
Ik roep: vivan Amerika,
salut, dada, Rozalia.
Moogt gij later, lieve schone,
als ik hier niet meer zal zijn
nogal eens van mij gaan dromen
met genoegen, lieve klein.
En binst gij in uw daaglijks werk
patatten stopt en kousen schilt,
denkt dan aan mij of aan mij niet,
’t is al eender in ’t verschiet.
En leert ons kinders altijd ja:
wel uw papa die zit voilà
nu in Amerika.
Zodus vrouwken, engelinne,
ik geef U mijn laatsten groet
Wilt uw droefheid overwinnen
en schept er maar kloeke moed
En ziet gij mij soms nog eens weer,
mijn lieve teer, mijn lieve teer
dan zorg ik voor enen cadeau
al was het een martiko.
In ’t korte zend ik u weldra
al dollars op, Rozalia,
vanuit Amerika
 |
Partituur * Naar Amerika * |
 |
1. instrumentaal
|
Bronnen: zangwijze: "Rosalie est partie" (1930) liedblad nr. 84 Frans Jacobs verzameling Eliane Van Geyt (MUZ0821 pag. 73)