Vive l’amour
Bertino schreef “Vive l’amour”, ondanks de Franse titel een puur “Vlaams” lied.
Hij baseerde dat wel op een succesliedje van Maurice Chevalier in 1944: “Fleur de Paris”
Bertino maakte er een al even vrolijk liefdeliedje van en ik stel me voor dat hij bij het zingen ervan misschien een “Tits”-hoed en een wandelstok gebruikte.
Vive l’amour
[A] Bertino [C] Henri Bourtayre
Veel jonge mannen hebben in hun jonge tijd
wel eens met d’een of met de ander meid gevrijd.
Dat is het leven, ’t brengt zonneschijn.
’t Was met een lange, of een kleine kort en dik,
met een blond of bruin zijt ge steeds in uwe schik.
Je maakt geen keuze, dat is reuzefijn.
Vive l’amour klinkt ’t refrein,
een jongen wil bij een meisje zijn.
Ze dansen met zo’n aardig ding
een rumba of een swing.
Zo ieder week, ieder uur
vrijen zij aan honderd in ’t uur.
Leve de liefde klinkt het ied’re dag, toujours:
vive l’amour
Kan je door list soms met een meisje medegaan;
kom je dan in een stille straat of donk’re laan,
zij vraagt verlegen: hou je van mij?
Dan zegt de jongen heel onschuldig:
lieve schat, jij bent de eerste
die ‘k in mijn armen heb g’had.
Hij weet niet beter, en dat maakt haar blij.
En zo vergt ’t leven van ons een beetje verzet,
in jonge jaren zoeken wij vermaak en pret;
dat was het leven, ’t bracht zonneschijn.
Vinden zij op een dag een levensgezellin,
vol geestdrift stappen zij de wijde wereld in,
en jaren later hoort ze nog ’t refrein.
 |
Partituur * Vive l’amour * |
 |
1. instrumentaal
|
Bronnen: zangwijze: Fleur de Paris (1944) liedblad Bertino - verzameling Leo Coulier (MUZ0917 pag. 2) Maurice Chevalier https://youtu.be/0CqToJJd6MI