Het Zeemanslied
Louis Boeren gebruikt de melodie van een zeemansliedje om er zelf een ander (treurig) zeemanslot mee te bezingen. De kinderen kijken uit, vol verwachting en zich van geen kwaad bewust, naar de terugkomst van vader die ergens op zee aan het werk is. Moeder is er niet gerust in maar zegt dat niet tegen haar kroost. Het verhaal eindigt uiteindelijk op het kerkhof.
Het Zeemanslied
[A] Louis Boeren [C] Jan Van Laar Sr.
Moeder staat met angst te staren naar de zee
want haar man was uitgevaren voor de rêe
Woest en rollend zijn de baren, woelig zuur,
en het vrouwenhart dat weent
droevig op dit uur.
En binnen bij den haard
zit hare kroost vergaard.
Och moesje lief, waar blijft toch onze papa?
Wat blijft hij nu toch lang weg van de reis.
Als hij tehuis komt dan zal ik hem bekijven,
dat lange wachten maakt mij van de wijs.
Maar moeder weet en kent haar man’s gevaren,
het vissersleven dat gaat met angst gepaard,
en zachtjes prevelt moeder haar gebeden:
O Grote God, hou toch mijn man gespaard.
Hevig woei de wind uit ’t Noorden, ’t grootst gevaar.
Menig schip in nood verkerend doolde daar.
Moeder gaat met lome schreden naar het strand,
wachtend met een mensenschaar
naar hun bloedverwant,
en wijl men moedig wacht
klinkt daar een stem heel zacht:
Dagen trokken voor de mensen traag voorbij,
enk’le schuiten waren binnen aan de lei
maar de schuit van schipper Jansen, oud en zwak,
werd op sleeptouw aangebracht,
enkel nog een wrak.
Wijl moeder weent en treurt
klinkt nog de stem die zeurt:
Plechtig trok een stoet ten grave, in de rouw,
vergezeld door vele mensen, steeds getrouw.
En een moeder met een kindje aan haar zij.
Wijl het kindje droevig kijkt,
moeder weent er bij.
Ten laatste vraagt het wicht,
met droefheid in ’t gezicht:
 |
Partituur * Het Zeemanslied * |
 |
1. instrumentaal
|
Bronnen: zangwijze: Het huisje bij het sluisje liedblad Louis Boeren