Jef heeft mij ’n chiek gerefuseerd
Dit is het verhaal van een niet met naam genoemde man – verpersoonlijkt door de zanger – die verontwaardigd is omdat zijn vriend Jef hem ineens een kwak pruimtabak weigert te “lenen”. Naarmate de tekst vordert blijkt hij nogal dikwijls te profiteren van zijn vriend Jef en is dat hoofdzakelijk éénrichtingsverkeer.
De tekst is van Brusselaar Jan De Baets, de meest gekende Vlaams-Brusselse artiest begin 20e eeuw. Die maakte echter nooit plaat- of filmopnames… De muziek is van Henri Van Luck, waarvan we alleen hebben kunnen terugvinden dat werken van hem in 1937 werden uitgezonden door het N.I.R, de verre voorloper van VRT / RTB, toen enkel op de radio uiteraard.
Gelukkig werden er wel partituren uitgegeven door E. Lelong rond 1900 en een veertigtal jaren later kwam er een herdruk, zodat de meeste liederen van zijn hand bewaard bleven. Dat zij uiteindelijk nu nog steeds her en der gekend zijn is te danken aan ondermeer Wannes Van de Velde die er een aantal op zijn eerste fonoplaat zette in 1966. Hier een iets oudere live-opname, en uiteraard door hem gezongen met een Antwerps in plaats van een Brussels accent.
Jef heeft mij een chiek gerefuseerd
[A] Jan De Baets [C] H. Van Luck
Ge kent wel Jef, van onze gang!
Ik kan het nemie langer zwijgen…
We zijn vrienden van over lang
ik was voor hem lak voor mijn eigen!
W’hebben ons altijd goed verstaan,
‘k Had mij voor hem laten doodslagen,
maar van gisteren is’t gedaan,
dat hij stierf, ‘k zou hem niet beklagen.
Peinst eens, ’t is niet gepermitteerd,
Jef heeft mij een chik gerefuseerd.
Ik zeg hem gistren op den hoek:
zeg Jef, ge moest mij een chik geven
want met te changeren van broek
is er mijn chikdoos ingebleven.
Daarop antwoordt ‘em: “Non de bleu,
ge kunt maar chiktoebak gaan halen,
dat valt u nogal dikkels veu,
‘k moet ‘k ik de mijne oek betalen.
Voor ne vriend, is’t gepermitteerd?
Jef heeft mij een chik gerefuseerd.
Hij zegt mij laatst nog op nen noen:
“Zie, Jan, ik zien uw zuster geren,
ge moest voor mij’s een goed woord doen,
ik zal u wel recompenseren.”
‘k Zeg aan ons Mie, die hem wel kent,
met hem zoudt ge gelukkig leven,
want Jef dat is ne brave vent,
hij zou zijn hart en ziel weggeven.
En gistren, is’t gepermitteerd?
Jef heeft mij een chik gerefuseerd.
Van gistren loop ik gelijk zot:
die chik van Jef speelt op mijn zinnen;
iedereen houdt met mij de spot
omda’k geen rust nemie kan vinnen.
Alles die schijnt me veel te koud:
’t pistool alleen zal mij genezen,
en als ik sterf, ’t is Jef zijn fout,
dan zul’t g’op mijne grafsteen lezen:
Hij stierf, den brave die hier leit,
Jef had hem een chik gerefuseerd.
 |
Partituur * Jef heeft mij ’n chiek gerefuseerd * |
 |
1. versie van Het Kliekske - fragment
|