Malse Mie
Gevonden in “Oude liedjes van het land van Asse”. (1984). Volgens de auteur van dat boek is het lied ter plekke ontstaan en waren de twee hoofdpersonages “woonachtig” in Asse. Hun echte namen ken ik niet en in het boek wordt er ook zedig over gezwegen. Misschien was dit nog parate kennis bij de plaatselijke bevolking toen het boek uitkwam.
Melodie zeer losjes gebaseerd op “Ik denk aan u” zoals gezongen door Lien en Emma Kennis, Kasterlee, 1975 (thesis Herman Van Gorp). Niet dezelfde tekst, wel hetzelfde metrum en passend bij de “Malse Mie”
Dit lijkt een cabaret-tweezang geweest te zijn, gebracht door 1 man + 1 vrouw, al of niet travestiet. In die tijd waren de verenigingen immers strikt opgesplitst in mannen- en vrouwenclubjes; bij sketches opgevoerd tijdens de clubvergaderingen moesten gebeurlijke rollen voor personen van de niet aanwezige sexe dus door verklede aanwezige leden gespeeld worden.
Malse Mie
[A] onbekend [C] Johan Morris
“Och Malse Mie, mijn hart klopt als een hamer
wanneer ik u zo vlak voor mij zie staan.
Dan is ’t zo vies in mijne bovenkamer,
zie, duurt dat voort, ’k zal er kapot van gaan.
Ik slaap niet meer sinds vele, vele weken
en eet ik iets, ’t wil niet door mijne krop.(1)
’k Heb al gepeinsd van mij van kant te steken
of ’t hangen drogen aan een eindje strop.”
“Hallo, Pier Jan, waar zijn uw droeve zinnen?
Was ik u kwijt, ’k verdronk mij in de beek.
Al zeg ik niets, mijn liefde zit van binnen
want ’k heb een hart gelijk een raap zo week.
Ik denk aan u bij ’t voed’ren van ons zwijnen,
ik denk aan u bij ’t zien van onze stier
en ’k spreek van u aan kiekens en konijnen
en niets versmacht mijn brandend minnevier.
“Och, brave Mie, aldus u t’horen klappen
trekt mij naar u, gij engelachtig ding.
’k Zou mij voor u in tweeën laten kappen,
ja, laten braden lijk een boekstering.(2)
Och, Mieken, kind, laat ons maar seffens trouwen,
mijn spaarpot barst van ’t geen ik sparen kon.
Toe Mie, zeg ja, laat mij niet langer wachten,
’k verga gelijk een sneeuwbal in de zon.”
“Ik heb er reeds mijn ouders van gesproken
en moeder, ja, die viel er nog al in.
Maar vader zei: “Wat hebt g’in ’t hoofd gestoken,
gij zoekt de krot, gij jongemanszottin!
Al is PierJan nog dommer dan een varken,
toch kreegt ge veel PierJantjes tot uw straf.
Dan moest ge ’t vel nog van uw kneuk’len werken,
dat klein gespuis fret iemands oren af!
“Och brave Mie, ’k verneem daar droeve dingen,
uw vader is nog wreder dan een beer.
Het is pardju om uit mijn vel te springen,
had ik hem hier, hij zei ’t geen tweede keer.
Een varken? Ik? Och, Mieke houdt mij tegen
of ’k vlieg naar hem en maak hem vast kapot.
Maar u, mijn lief, u blijf ik fel genegen
en ’k breng u nooit in lijden of in krot.(3)
“Niet langer doof voor mijn bittere klachten
heeft hij op ’t laatst mijn ziel dan toch gezalfd.
Hij sprak: “’t Zij zo, maar Mie, ge moet nog wachten
tot dat ons koe, ons Blare, heeft gekalfd.”
Dan ben ik snel naar Ons-Lief-Vrouw gaan lezen,(4)
’k ontstak een kaars voor Blaar, en u, PierJan.
Drie maanden nog, dan zal de tijd daar wezen
dat Blare kalft en Pierke wordt mijn man.”
“Och, brave Mie, kom in mijn bevend’ armen,
z’is al voorbij mijn woede van daar fleus(5).
Kom met uw borst mijn kloppend hart verwarmen,
och kom da’k u wel duizend keren kus.
Straks moeten er nog honderd kaarsen branden,
dat sterkt de mens in droefheid en in pijn.
En op den koop toe nog een offerande
opdat het kalf er voor zijn tijd zou zijn.”
 |
Partituur * Malse Mie * |
 |
1. instrumentaal
|
|
2. Ik denk aan u (gezusters Kennis)
|