Jongens, we nemen nog een pint
Na WOII kwamen er muzikanten op straat die succesliedjes van fonoplaten gingen promoten en liedbladen verkochten met “Radio-successen”. Op die blaadjes staan vrijwel altijd de auteurs van de liederen keurig vermeld, de marktzangers deden dat meestal niet.
Zo ook het lied “Jongens, we nemen nog een pintje bier”. Het staat er niet bij, maar de gebruikte melodie is de vrolijke mars “I’ve got a lovely bunch of coconuts” van Fred Heartherton (1), in onze contreien beter bekend als “Daar zijn de appeltjes van Oranje weer”, zoals dat werd gezongen door Max Van Praag of Eddie Christiani.
Blijkt dat al die vooroorlogse marktzangersliederen over de gevaren van overmatig alcoholgebruik na WOII vergeten waren … Hoewel: het ging hier natuurlijk niet over pinten genever!
(1) Weetje: Fred Heartherton bestaat niet, het is de schuilnaam van het schrijverscollectief Harold Elton Box, Desmond Cox en Lewis Ilda.
Jongens, we nemen nog een pint
[A] Jack Bess [C] Fred Heatherton
Zijn in café of bar
wat vrienden bij elkaar
dan is het mooiste liedje
van het hele repertoire:
Jongens, we nemen nog gauw een pintje bier!
Tjonge, tjonge, tjonge, ‘k heb zo’n dorst.
Een, twee, drie, vier,
breng het vat maar hier.
‘k Neem er nog een, ‘k neem er nog een,
kom, ik lust er nog wel vier!
Jongens, we nemen nog gauw een pintje bier,
want zo’n droge keel, dat is een kruis.
Open die kraan en laat de klok maar slaan,
we gaan nog niet naar huis
want moeder is toch niet thuis.
En als ze was thuis, dan gingen we niet naar huis.
En als ze was thuis, dan gingen we niet naar huis.
We hebben hier nog bier
en we hebben veel plezier,
en dus: al was ze thuis,
dan gingen we niet naar huis.
Is in een knus café
de stemming echt oké
dan zingt de hele zaak
spontaan het volgend liedje mee:
 |
Partituur * Jongens, we nemen nog een pint * |
 |
1. instrumentaal
|
|
2. versie van Bob Scholte
|