De vrouwen
In “Muzikaal Erfgoed van Oostende (Roland Desnerck) – Deel II – nr. 506” zagen we de tekst van dit lied, overgenomen uit een liedjesschrift van Michel Neuts, opgeschreven na 1892. Geen melodie vermeld, maar wij moesten spontaan denken aan “Amerika is een schoon land, maar ‘t is verre” dat – als ik goed ben ingelicht – op het repertoire stond van Rufijn Dedecker zaliger. Misschien is Rufijn (1950-2018) ook de auteur van de melodie en dan kan het rond 1900 natuurlijk niet op die zangwijze gezongen geweest zijn in Oostende. Maar het kan evengoed omgekeerd zijn, we kunnen het hem helaas niet meer vragen.
Ook Erik Wille zingt af en toe dat ondeugende liedje over “Amerika”.
Onderstaande versie over “de vrouwen” is alvast niet gemaakt om in gemengd gezelschap te zingen denken we.
De vrouwen
739 [AC] onbekend
Nu schiet er mij iets in ’t gedacht
van de vrouwen.
Gij hebt er u niet aan verwacht,
lieve vrouwen,
Niet dat ik iets kwaads zeggen zal
van de vrouwen.
Wat wordt niet gedaan door de man
voor een vrouwe!
Hier maakt er weer ene verdriet voor de vrouwen.
een ander heeft een zere piet van de vrouwen.
Veel vinden er hunne plezier bij de vrouwen.
maar ze verkwijnen als ‘nen pier door de vrouwen.
Veel dromen er bij dag en nacht van de vrouwen.
In sneeuw en wind staan zij op wacht voor de vrouwen.
Voor mij is het een hels venijn, al de vrouwen.
Geen kat of slang kan valser zijn dan de vrouwen.
Ginder hangt er ene zich op voor de vrouwen.
Of schiet een kogel door zijn kop voor de vrouwen.
In regen staan zij op kijk uit naar de vrouwen.
Achter den hoek lachen z’u uit, al de vrouwen.
Niet nodig dat ik nog veel zeg van de vrouwen.
Zij liggen mij veel in de weg, ja, de vrouwen.
Gij moogt wel eens hebben uw vreugd van de vrouwen.
Voor mij is er geen een die deugt, van de vrouwen.
 |
Partituur * De vrouwen * |
 |
1. instrumentaal
|