Eens komt weer de dag van de Vrede !
In “Komt vrienden, luistert naar mijn lied (1750-1950)” (Lannoo, 1985), door studenten bijeengesprokkeld onder de leiding van professor Stefaan Top, wordt het lied “Eens komt de dag van de vrede” toegedicht aan Hubert Geens uit Aarschot omdat het op één van zijn liedbladen stond. Wij vonden het aanvankelijk enkel terug op een liedblad uit Antwerpen van “De Lustige Sinjoor”, alias van Arnold Frank (August Hermans) en daar wordt W. Vervoort (terecht) als tekstschrijver genoemd.
Uiteindelijk bleek “De Lustige Sinjoor” ook hier vooral promotie te willen maken voor één van zijn bladmuziek-uitgaven, waarop we kunnen zien dat niet alleen de tekst maar ook de muziek bedacht is door Willy Vervoort.
Willy Vervoort (°1905 +1964), een Nederlander, geboren in Den Haag, was in zijn geboorteland voor WOII nauwelijks gekend. Hij was vanaf 1930 als jongeman immers gaan werken in de Folies Bergères te Brussel en in de Ancienne Belqique van Antwerpen. Eerst als koorzanger en figurant maar al snel als volwaardig acteur en als radio-vedette. Tijdens de Tweede Wereldoorlog schreef hij revues en werd hij ondermeer regisseur in de AB van Antwerpen. Bekende liedjes uit die tijd waren “Reviens” en “Als op de Keizerlei het licht weer branden gaat”1. Hij verhuisde na WOII naar Rotterdam en zette er zijn carrière verder met optredens in het radioprogramma de Bonte Dinsdagavondtrein. Er kwamen ook enkele fonoplaten uit bij DECCA en Philips. Misschien had hij een licht Antwerps accent opgeraapt na 15 jaar België want Co De Kloet noemt hem in zijn boek “Bloesem van Seringen” de “Vlaming Willy Vervoort die de tekst schreef van Cheerio Holland”. Misschien ook omdat hij (zoals in dit lied) wat Franse woorden in zijn teksten gebruikte?
Vervoort stond bekend om zijn (zachte) humor en die vinden we ook terug in dit lied. Het werd wellicht gezongen in één van de revues die hij tijdens WOII maakte in Antwerpen.
1 niet te verwarren (of toch wel?) met het in 1943 door Willy Walden (van Snip & Snap) gezongen lied “Als op het Leidseplein de lichtjes weer eens branden gaan”. Auteurs daarvan zijn Bert Van Eyck (tekst) en Cor Steyn (muziek). Die “Bert Van Eyck” is een alias van Jacques van Tol: tijdens de oorlog schreef hij onder zijn eigen naam pro-Duitse teksten en voor minder duitsgezinde liederen gebruikte hij dus een alias. Omgekeerd zou niet mogelijk geweest zijn maar zijn “dubbelrol” zorgde na de oorlog toch voor heel wat moeilijkheden.
Eens komt weer de dag van de Vrede !
[AC] Willy Vervoort
We leven in een rare tijd,
een tijd van grote dingen,
maar wat er ook gebeuren mag,
ik blijf mijn liedje zingen,
nu alles is gerantsoeneerd
naar vastgestelde regels,
Alleen de lach, de zang, humor,
dat is nog zonder zegels.
Ik ben en blijf een optimist
totdat ik dood lig in mijn kist.
Want eens komt de dag van de vrede,
dan is de miserie gedaan,
dan valt er niets meer naar beneden,
dan gaan al de lichten weer aan.
Dan hoor je geen afweergeschut meer,
dan is er weer spek in de pan.
Van ravitaillering en van rantsoenering
daar spreken we dan niet meer van.
Van ravitaillering en van rantsoenering
daar spreken we dan niet meer van.
Ik eet mijn dagelijks rantsoen,
maar ‘k word er niet te dik van.
Ik slik mijn brood van suikerbiet
maar ‘k krijg er zo de hik van.
Ik eet saucis en leverworst
al valt er op te passen:
’t gebeurt zo vaak dat zo’n saucis
ineens begint te bassen.
Zolang ’t een charcutier goed gaat
ziet men geen hond meer op de straat.
‘k Heb een bomvrije rez d’chaussée,2
een bed in pantserplaten,
een keuken in beton armée,3
een kleerkast vol granaten.
Ik slaap vier hoog op de mansarde4,
daar schijnt het zonlicht helder,
maar komt er nachtelijk bezoek,
dan kruip ik in de kelder.
Mijn schoonmama staat op ’t balkon
met een splinternieuw afweerkanon.
2 Gelijkvloers
3 Gewapend beton – versterkt dus met betonijzers
4 Kamer onder de dakpannen
 |
Partituur * Eens komt weer de dag van de Vrede ! * |
 |
1. instrumentaal
|
2 Commentaren
Dit refrein met deze tekst zong ik bij de bevrijding in 1944 op een feestje, luid aangemoedigd door de hele familie. Ik was toen 3 jaar en 8 maanden.
Maar eens komt de dag van de vrede,
dan is er weerspek in de pan,
dan valt er niets meer naar beneden,
dan gaan al de lichtjes weer aan.
Maar eens komt de dag van de vrede,
dan is ’t met dat schieten gedaan.
En van ravitaillering en van rantsoenering
daar trekken wij ons niks niet meer van aan. (bis)
Mijn dementerende vader van 91 begon plots dit liedje te zingen, nooit van hem gehoord, tof dat ik de volledige tekst terug heb gevonden met dank aan de webmaster.