De vissersramp op zee (1924) – versie Tamboer
Op 18 juli 1924 kwamen in een zware storm enkele vissersboten in moeilijkheden, we bespraken een ander lied over deze ramp reeds enkele jaren geleden.
Tamboer beschreef de gebeurtenissen op zijn manier en gebruikte de melodie van “Drie uur in de morgen”. Dat bleek uiteindelijk gebaseerd op “Las Tres de la Manana” van Julian Robledo die het al in 1919 schreef. Het werd in 1922 een grote instrumentale hit voor het orkest van Paul Whiteman: “Three O’Clock in the Morning” maar we verkiezen de gezongen versie van John McCormack zodat de vertaling van Dorothy Terriss (pseudoniem van Theodora Morse) te horen is. Het lied begint met het klokkengelui van de “Big Ben”, niet direct stormklokken maar we zijn er zeker van dat Tamboer er een extra dramatische dimensie wist aan te geven.
Dit lied werd ook overgenomen in "Zingende baren" (Jef Klausing, 1986, lied nr 82) en in "Noch klachten noch kluchten" (Roland Desnerck, deel 1 van "Muzikaal Erfgoed van Oostende", lied nr. 139)
De Vissersramp op zee
663 t. Lionel Bauwens – m. Julian Robledo (1921)
De zee is woest en de baren
kenden geen hulp, o wee
en velen waren gevaren
op visvangst in de zee.
Veel moeders zag men reeds wenen
met hunne kinders op ’t strand.
Zij zuchtten: wie zal hulp verlenen,
waar blijft onzen vader zo lang?
Refrein:
“God geef genade”
klonk het vol wanhoop en wee.
“Red mijnen vader
toch van de dood op de zee.
O! Woeste baren,
denkt aan zijn vrouw en zijn kind.
Spaart hem toch van de dood
die moet vissen voor zijn brood!”
Ginds ver zag men op de baren,
een schip was in gevaar.
Men zag het van verre varen,
het viel zo pijnlijk zwaar.
Aan hulpe was niet te denken,
iedereen was vol geween.
Men zag ons de armen toewenken
wijl ’t schip in de diepte verdween.
Men zag reeds alles verdwijnen
toen er een groot gewicht
boven de baren sloeg henen,
een man was in het zicht.
“Red mij, ik ben nog in ’t leven”
maar het geluk sloeg van kant.
Men kon hem geen hulpe meer geven,
een kreet die ontglipt op het strand.
En menig kind zucht op aarde
met ’t harte vol verdriet:
“Ons leven heeft gene waarde,
visser dat word ik niet.
Want hij die met vol vertrouwen
verdient met vissen zijn brood
voor kind’ren en dierbare vrouwe,
vindt toch in de zee zijnen dood.
 |
Partituur * De vissersramp op zee * |
 |
1. instrumentaal
|