Het klooster van Sint-Arjaan
Mieke Van Dijck stuurde ons in 2016 scans van een handgeschreven liedjesschrift dat haar grootmoeder Anna Van Robbroeck circa 1914-1918 vol schreef met een 90-tal liedjesteksten. Er staat geen datum bij maar er zijn een paar WOI liedjes in opgenomen en we weten dat het lied “Tu ne sauras jamais” dat er ook in staat in 1910 werd gecomponeerd. Auteurs: Millandy / Rico – gezongen door Bourvil in de film “Fortunat” – ook gezongen door Damia in 1948
Over dat lied hebben we het hier niet, wel over “Het klooster van Sint-Arjaan” dat tekstschrijver Frans De Cort (1834-1878) publiceerde in “Zing Zang“, een liedbundel van 1866. Hij koos naar eigen zeggen een “Vlaamse melodie” waarvan hij blijkbaar toen al de auteur niet meer kende. Zowel tekst als melodie zijn dus met ruime marge in het “public domain” te situeren.
Dat lied intrigeerde ons omdat het toen in het zeer katholieke Vlaanderen blijkbaar toch mogelijk was monkelend en ondeugend te zingen over het kloosterleven. Dubbel opmerkelijk omdat het pakweg 50 jaar later werd opgenomen in een schriftje van een naar ik aanneem godvruchtig en deugdzaam Vlaams meisje…
Kort samengevat gaat het over een meisje dat door haar lief Willem verrassend wordt gesteund als ze twijfelt of ze toch niet voor het kloosterleven zou kiezen. Hij raadt haar het klooster van Sint-Adrianus aan waar men blijkbaar geen bezwaar heeft als er “twee paar schoenen” (van twee personen) aan het bed staan… Tegenwoordig noemt men dat een win-win situatie!
Op een liedblad uit Londerzeel1 gedateerd 1909 wordt aangegeven dat de plaatselijke vedette Ch. Van Molle het toen zou zingen, het was dus alleszins gekend toen en wellicht vrij populair in kerk-onafhankelijke kringen.
Het klooster van Sint-Arjaan
Lize kloeg “Zo gans alleen
kan ik toch niet blijven leven.
Naar een klooster wil ik heen”
Wel dan weet ik raad te geven.
“Naar het klooster moet ge gaan, kind
Naar het klooster van Sint-Arjaan, kind!
Waar er twee paar schoenen aan
het beddeken staan, kind!”
Ei, nu zat zij in de klem,
blozend sloeg ze d’ogen neder
bij de klank van Willem’s stem:
“Lieve Lize, ik zeg het weder:
“Zeg, wat is dat voor een sticht?”
waagde ze eind’lijk te vragen.
“Is de boet er zwaar of licht?”
“Ei, ze zou u vast behagen:”
“Zeg, hoe ware mijn habijt
in die Godgewijde veste?
Hel of donker, eng of wijd?”
“Ei, het simpelst is er ’t beste
“Zo, en gij dan?” vroeg ze nog
“Ei, ik zal wel mede moeten!
Twee paar schoenen passen toch
allerbest aan twee paar voeten!
 |
Partituur * Het klooster van Sint-Arjaan * |
 |
1. instrumentaal
|
1 reactie
Geweldig!!!
Mijn moeder zong het vroeger thuis wel.
En nee, we zijn geen Vlaamse familie, maar een Westfriese!
Mijn moeder is geboren en getogen in Spierdijk, een Westfries dorp tussen Hoorn en Alkmaar, in Nederland dus!
Ik wist het refrein nog en de laatste regels.
Geen idee of mijn moeder de tekst precies zo zong als hier gepubliceerd.
Ook geen idee waarvan ze het lied kende.
Het moet ook in het noorden van Nederland heel bekend zijn geweest.
Ik ben geboren in 1952 – in dezelfde bedstee waarin mijn moeder geboren was – en hoorde het lied rond 1960, zeg tussen 1958 en 1965 (daarna kregen we een nieuw huis op dezelfde plek, maar ik herinner me het lied uit ons oude huis…).