Daisy Bell (de tweepersoonsfiets)
Jean De Roy stuurde ons in november 2017 een paar scans uit een liedjesschrift dat waarschijnlijk door zijn grootouders werd neergepend rond 1900. Er staan een honderdtal liederen in, waarvan 19 in het nederlands.
Een van die liederen is dit:
De “originele” tekst vonden we terug op een liedblad uit Rotterdam
“Origineel” wil zeggen: een vrij getrouwe vertaling van het lied dat Harry Dacre (1857-1922) – een schuilnaam, zijn echte naam was Frank Dean – schreef in 1892 onder de titel “Daisy Bell (A Bicycle Made for Two)”. De “song” werd eerst in New York en daarna in London op de scène gebracht door Katie Lawrence en het werd zo een beetje haar lijflied. Haar performance moet nogal indruk gemaakt hebben, zodat een vertaling niet alleen in een Nederlands theater terechtkwam, gezongen door “vrouw van Vlijmen”, maar ook in liedjesschriften, of althans toch in één ervan. Katie ziet er op de partituur nogal sportief uit met lange broek en pet, terwijl de tekst van het lied, ook in de originele engelse versie, toch eerder de klassieke romantische liefdesfantasie vanuit mannelijk standpunt vertolkt. Eigenaardig dus dat het lied in New York, Londen en in Rotterdam door een vrouw werd gezongen. Of moeten we daar iets anders achter zoeken?
Het is een simpele, goed zingbare melodie en het verwondert ons niet dat het een succes werd in “la belle époque”.
Daisy Bell (de tweepersoonsfiets)
‘k Weet dat een bloem in mijn hart ontbloeit,
Daisy, Daisy
die door een blik is geplant en groeit
door ’t oog van Daisy Bell.
Heeft zij mij lief of veracht zij mij?
Z’aarzelt, dat weet ik wel.
Toch wat ik wens, leven aan de zij
van haar, van mijn Daisy Bell!
Daisy, Daisy,
geef mij het jawoord, toe!
Aan jou denk ik bij alles wat ik doe.
Och kind, denk niet rijk te trouwen,
want een rijtuig kan ik niet houwen,
maar wel een fiets, dit is toch iets,
en je zult er eens kijken hoe.
Een man en vrouw, dan per tandem zeg,
Daisy, Daisy,
trappen w’ons voort langs de levensweg,
ik en mijn Daisy Bell!
Ook zonder lamp op gaat onze rit
langs donk’re paden snel
’t Licht in haar oogjes is schitt’rend wit
van haar, van mijn Daisy Bell
Ik zal je bijstaan in wel en wee,
Daisy, Daisy
‘k Neem als ik heenga als belle u mee,
poez’lige Daisy Bell!
Je neemt de leiding bij ied’re tocht
maar gaat het eens niet goed:
kind, dacht je dat je niet remmen mocht,
bekoorlijke Daisy Bell!
 |
Partituur * Daisy Bell * |
 |
1. instrumentaal
|
|
2. Daisy Bell (Gerald Adams) circa 1914
|