Zij vroeg haar moeder weer
Een melodie die we nog niet eerder ontdekten is “Valse d’amour”, bedacht circa 1930 door L. & Th. Langlois, de gebroeders waarvan we eerder al spraken in “De vuilste verkens” en in “Zij was zo zot en fier van een lansier”
We konden kiezen uit verschillende teksten van marktzangers die deze melodie als zangwijze vermeldden:
- Tamboer met “Vader, ik vraag u om vergeving”, “Op mijn moeders graf wil ik sterven”, “De klacht van een blinde strijder”, “Ik zal u nooit vergeten” en “Majolaine, waakt op uw hart”
- Jaak Van Gestel met “Toch ben ik onschuldig”, “De dronkaard in de kroeg” en “Zij vroeg haar moeder weer”
- Honorine Van Hemelrijk en accordeonist Aloïs Van de Velde “Zij vroeg haar moeder weer”
- “De vrouw van den mijnwerker” uit het liedjesschrift van Louis Laermans uit Herent
- “Liefde Walz” op een liedblad van Jan Opalfvens
Die laatste hebben we meteen gedeklasseerd wegens – zoals gewoonlijk – koeterwaals. Hoewel de teksten van Tamboer er kwalitatief bovenuit steken hebben we toch voor het lied “Zij vroeg haar moeder weer” gekozen, gezongen door Honorine Van Hemelrijk uit Lokeren, op tekst van accordeonist Aloïs Van de Velde, ook een man die teksten op niveau kon maken, en overgenomen door Jaak Van Gestel uit Mechelen.
En … het gaat “toevallig” over Sinterklaas die voor een mirakel zorgt.
Het is een regelrechte smartlap, met rare wendingen. Na de eerste strofe en het refrein denkt de toehoorder dat het over een meisje gaat wiens moeder is gestorven, zoals dat meestal het geval is in dergelijke liederen. Hier is dat niet zo, de snode moeder heeft haar gezin gewoon in de steek gelaten. Waarom? Dat komen we niet te weten. Hoe dan ook zou geen enkele reden aanvaardbaar geweest zijn voor de toehoorders uit die periode, dat hebben we in andere liederen al gemerkt.
De vader legt zich blijkbaar neer bij de situatie, maar het dochtertje niet. In strofe 4 krijgt ze een lumineus idee: ze zal een briefje schrijven naar Sinterklaas in de hemel. Meteen volgt het slotrefrein waaruit blijkt dat haar bede werd verhoord: de moeder is berouwvol teruggekeerd en dat maakt het kind zo gelukkig dat de vader niet anders kan dan alles vergeven en vergeten.
En zo werd het dan toch nog een onvergetelijk Sinterklaasfeest want een dwaze ontaarde moeder vond het rechte pad terug, als de moraal u niet duidelijk mocht zijn.
Zij vroeg haar moeder weer
1. Vadertje, weldra is ’t Sinterklaas,
ach, die goede man die nooit iemand misdeed,
zou die niet boos zijn als ik hem vroeg:
‘k verlang anders niet dan mijn moedertje weer!
‘k Zal dan zijn tevreden
als ik heb verkregen
mijn moeke zoals voorheen.
Ach, waarom liet zij mij hier alleen?
‘k Ben zo jong en nog te klein
om zonder moe te zijn,
Sinterklaas, zo goed voor iedereen,
geef me mijne moeder weer!
2. Die slechte moeder die ging er heen
liet haar goede man met zijn kindje alleen.
Hij treurde dan stil in ’t huisje klein
wijl het kind vroeg: waar zou toch mijn moeke zijn?
3. Vadertje, poppen vraag ik niet meer,
dat brengt de vreugde in ons huisje niet weer
maar een moedertje, zo lief en teer,
dat alleen vraag ik voor u en mij zo zeer!
4. In dat kinderhart kwam een gedacht,
op een briefje schreef ze waar haar hart naar tracht,
schreef daarop de naam van Sinterklaas
en stuurde hem vol verlangen hemelwaarts.
Slotrefrein:
Door berouw gedreven
kwam haar moeke weder
en ’t smeekt zachtjes vol geween:
moedertje ga toch niet weder heen!
De man, door ’t kind gedreven,
vergaf ’t geen ze misdeed.
In ’t huisje was de vreugde zo groot,
Klaas had ’t kind zijn brief aanhoord.
 |
Partituur * Zij vroeg haar moeder weer * |
 |
1. instrumentaal
|