Vlaamse meisjes
Tekst en muziek van Ferry (van Delden) (1892-1965), indertijd gezongen door Bob Scholte. De partituur werd uitgegeven in 1950 door Herman Brauer te Brussel.
Ferry schreef naar verluid zowat 7000 liedjesteksten in zijn leven, er valt dus nog heel wat te ontdekken…
De moeder van Ferry was Hermina Elisabeth Maria Oomens (1861-1909), als dit lied biografisch is dan zou zij afkomstig moeten zijn uit Vlaanderen. Dat was ze niet: ze werd geboren in Amsterdam en stierf in Leiden.
En hoe zat het met Hijman “Bob” Scholte (1902-1983)? Zijn moeder was Grietje Borstel, niet direct een Vlaamse naam… Zij stierf in 1906, Bob heeft haar dus nauwelijks gekend. Vader Barend Scholte bleef met 6 kleine kinderen achter. Hij hertrouwde in 1909 met de 29 jarige weduwe Flora Brilleslijper die zelf ook al 4 jonge kinderen had. Omwille van zijn werk – hij was diamantslijper en van joodse afkomst – verhuisde het hele gezin naar Antwerpen. Bob Scholte had dus wel iets met Vlaanderen, maar zijn moeder alvast niet.
Vader Barend Scholte vluchtte in 1914 met het hele gezin terug naar Nederland. Daar kwam in 1915 het elfde kind ter wereld en kreeg de naam Esther. Zoon Bob trouwde in 1921 met Martha Monnickendam (1904-1945), ook al geen Vlaamse… Zij kregen twee kinderen: Albert en Margaretha. Tijdens de oorlog zat hij puur wegens zijn joodse afkomst in diverse concentratiekampen, waaronder Auschwitz.
Na zijn bevrijding in 1945 ging hij opnieuw in Antwerpen wonen. Zonder zijn echtgenote en zijn kinderen, want die overleefden de uitroeiingskampen niet. Zijn broers Levi en Samuel, zijn zussen Anna, Leentje en Klaartje, zijn halfbroers Levi en Lion Winnik en zijn halfzussen Esther Scholte, Judith en Rebecca Winnik ook niet. En de neven en nichten via zijn stiefmoeder evenmin. Kortom: zijn hele familie was vermoord. Het duurde verscheidene jaren eer hij zich mentaal en fysiek terug in staat achtte om het podium te betreden.
Toen hij “Vlaamse meisjes” zong woonde hij dus in Vlaanderen, na Expo 58 verhuisde hij naar Amsterdam maar bleef veel in België optreden. 
Tot aan zijn dood, want enkele jaren voordien zag ik hem nog schitteren in het Auditorium van de Passage 44 te Brussel waar hij optrad voor een live-versie van het radioprogramma “De Tijd van Toen”, gepresenteerd door Jan Theys, dat door de sponsor & mijn toenmalige werkgever daarna ook gedeeltelijk op LP werd uitgegeven als “Liedjes van Toen”. Bob zong toen nog steeds de oude hit van Willy Derby “Scheiden doet lijden“. Dat ging niet direct over zijn oorlogsherinneringen, maar hij had wel tranen in de ogen…
Het hele verhaal rond de Vlaamse moeder is dus verzonnen, maar dat is niet zo ongewoon voor een liedjestekst natuurlijk. Je zou denken dat het een commerciële zet was om veel fonoplaten te kunnen verkopen in Vlaanderen, maar daar heeft het grappige en ironische einde van het refrein waarschijnlijk geen goed aan gedaan.
Vlaamse meisjes
Ik heb een moeder een reuzeschat,
zo’n tweede vind je niet licht.
Zij was de schoonste uit heel de stad,
ik heb mijn moeders gezicht.
‘k Vroeg vader, hoe kwam u aan zo’n schone vrouw?
Toen keek hij heel fier en hij zei:
zoek j’ooit eens een meisje dat lief is en trouw,
wel jongen, onthou dan van mij:
De allerschoonste meisjes,
zo blond, gezond en intressant,
als mooie schilderijtjes,
die vind j’alleen in ’t Vlaamse land.
Dat lieve Vlaamse meisje
heeft sexappeal voor twee,
steelt eerst je hand,
daarna je hart
en dan je portmonnaie.
‘k Heb heel de wereld bereisd en hoe,
‘k zocht naar een vrouwtje, ’t is heus.
Bij Papoea’s tot in Congo toe,
doch nergens vond ik mijn keus.
Ik zocht ook vergeefs in Parijs en in Wien,
toen nam ik naar Londen de wijk.
Maar snoesjes als hier
heb ik nergens gezien,
m’n vader had toch maar gelijk.
Ik bleef tot heden nog ongetrouwd,
nooit werd mijn liefde gestild.
Een IJslandse vrouw is me veel te koud,
een roodhuid die is me te wild.
’t Is plicht om te trouwen voor iedere man,
zeggen de vrouwen heel fijn.
Als ’t dan moet gebeuren,
wel het zij zo dan,
maar ’t moet wel met een Vlaamse zijn.
 |
Partituur * Vlaamse meisjes * |
 |
1. versie Bob Scholte - fragment
|
1 reactie
Omdat Bob Scholte niet altijd naar waarde werd geschat hier deze rechtzetting: op een plaatje van “De Spilzakken” uit Hoogstraten staat het liedje “Jan zocht een meisje”. Volgens de website van Erfgoedbank Hoogstraten is dat een oud volksliedje. Dat is het niet… De melodie komt van “Die Liebe ist Schuld daran”, een lied geschreven door Hans Otten (1905-1942) (muziek) en Gerhard Ebeler (1877-1956) (tekst). Bob Scholte (1902-1983) bedacht de Nederlandse tekst en noemde het lied “Ik zoek een meisje” en zo werd het in 1937 op plaat gezet door Willy Derby. Het zal een “volksliedje” zijn na het jaar 2053, dan zijn de auteursrechten van Bob Scholte vervallen. De muziek is wel al “public domain”.