Straatmuzikant
Op 9 juli 2002 zat ik in de Brusselse Metro in het station Kunst-Wet / Arts-Loi te wachten tot er een rijtuig richting Kraainem/Stockel zou komen opdagen om daar dan over te stappen op een bus van De Lijn die me in Leefdaal zou afzetten. Ik kwam van het werk en het was al na 20 uur, en dan duurde het altijd wat langer eer er een geschikte verbinding was.
In dat station zag ik een man van “middelbare leeftijd” die in een hoekje gitaar zat te spelen, met zijn deukhoed voor hem op de grond. Het was een walsje en hij probeerde er een franse tekst bij te zingen. Hij zag er een beetje moedeloos uit, en zijn vaste metgezel – een Mechelse Scheper – was zowat de enige die zijn muziek scheen te smaken.
Tijdens de rit naar huis inclusief het wachten op de lijnbus in Kraainem schreef ik het volgende liedje, bewust eentonig en melancholisch en een beetje in de stijl van franse chansonniers. Daarin probeerde ik me voor te stellen wat die man bezielde …
Ik heb hem daarna nooit meer gezien.
Straatmuzikant
De melodie klinkt op het randje vals
Met schorre stem zingt hij een oude wals
En Rex de hond kijkt met een droeve snoet
Terwijl hij hoopt op centen in de hoed.
Geen werk, geen geld, geen woning bij de hand,
Probeert het als fulltime straatmuzikant.
Hij wringt altijd zijn kaken in een lach
En zingt zijn lied voor 10 euro per dag.
Wij stappen al te snel aan hem voorbij,
Zien hem niet staan, op weg naar een karwei.
Dat armoe kan in onze maatschappij,
We zien het niet, hebben geen medelij.
Ooit had hij werk en kreeg zijn geld op tijd
Totdat men zei: “We zijn u liever kwijt.
Er zijn robotten in de plaats gezet,
Die hebben zelden last van werkverlet;
Met één man die machines onderhoudt
Besparen wij op mankracht honderdvoud.”
Hij heeft nog even ander werk gezocht
Maar ging mentaal volledig uit de bocht.
Om steun te vragen voelt hij zich te trots,
Niet bij de Staat, niet bij de Moeder Gods.
Maar ’t zwerversleven is behoorlijk zwaar,
Hij heeft alleen een hond en zijn gitaar.
Zijn kleine ogen kijken schichtig rond,
Dat hoort bij ’t leven van een vagebond.
Misschien verhoopt hij heel diep in zijn hart
Een invitatie voor een nieuwe start.
 |
Partituur * Straatmuzikant * |
 |
1. instrumentaal
|
3 Commentaren
Op 6 mei 2016 is het 125 jaar geleden dat de Zonhovense marktzanger Louis Boeren bijgenaamd “KEE” geboren werd. Op 1 mei wordt hij gehuldigd en krijgt hij een bronzen beeld op het dorpsplein in Zonhoven en zullen er voor die gelegenheid nog eens oude liederen van KEE gezongen worden, Huldiging vanaf 10 u op de markt in Zonhoven
Groeten
Louis Bynens
bynenslouis@telenet.be
Beste…ik lees dit nu pas …hij heeft een lied van mijn grootmoeder gemaakt …zijn er nog nakomelingen van hem …Ik heb het lied nog groetjes
Er staan momenteel een 20-tal liederen geschreven door Louis Boeren op deze website: gebruik de zoekmodule in de rechtermarge van elke pagina op deze website om ze te vinden. Er zijn er nog op komst, maar misschien kan je de tekst van het lied in uw bezit doorsturen naar ons? Gebruik hiervoor het knopje “CONTACT” bovenaan de pagina.