Drama te Zaventem (1920)
uit: “De Volksstem”, 13 april 1920
Zo stond het in de krant. En wat heeft marktzanger Jean-Louis Beullens uit Brussel ervan gemaakt? Vermoedelijk heeft de man de krant niet gelezen en was de (oude) krantenkop voldoende om er een tekst bij te verzinnen… Of hij heeft een tekst over een gelijkaardig drama hernomen en lichtjes aangepast, beide verklaringen zijn mogelijk. Wij hebben geen enkel ander krantenartikel gevonden dat beter overeenkomt met de vage beschrijvingen van de marktzanger. De karige “feiten” kloppen niet helemaal met de werkelijkheid: de moord gebeurde voor de ingang van de kerk, er is geen sprake van dat het lijk “verstopt werd in het veld” maar misschien vond hij geen beter rijm… En dat is bovendien zowat het enige controleerbare feit in heel de tekst.
In elk geval koos hij een melodie die we pas 10 jaar na deze feiten terugvinden: “Je n’ai qu’un amour, c’est toi” uit de film “Prix de Beauté” (1930), het is dus ook mogelijk dat de beschreven moord zich na 1930 afspeelde maar, zoals gezegd, geen spoor daarvan in de pers. Of bestond de melodie al voor 1920?
Het refrein van het lied zit in de begingeneriek en de film sluit af met het lied in zijn geheel..
Zijn liedtekst vonden we in het boek “Het Moordlied in de Zuidelijke Nederlanden (XXe eeuw)” van Julien De Vuyst, die het gebeuren eveneens situeert in april 1920.
Drama te Zaventem
Wat droeve malheuren
ziet men weer gebeuren,
ja, het geld dat brengt het kwaad in ’t hart.
Zijn schoon leven derven
en zo moeten sterven,
voor het arm kind, wat smart.
REFREIN
Men is door liefde verblind
en men wordt door haar verslind,
zij geeft soms smart en druk,
brengt u in ’t ongeluk,
gelijk een schone roos die wordt geplukt.
Liefdewoorden zijn soms schoon
als een klaren waterstroom
maar door de jaloezie
doorboort men dan een hart
om te stillen zijne smart.
Waar waren zijn zinnen
zoiets te beginnen
ieder mens die was er door versteld.
Ziet toch eens wat lijden
en wat droeve tijden,
hij stopte haar lijk in ’t veld.
Adieu droeve liefden
die ons harte griefden
de liefde is de wet der natuur.
Ziet toch eens wat lijden
in ons droeve tijden,
het leven is soms zuur.
Wat moet hij nu lijen
en ook bitter schreien
ja haar beeld ziet hij zijn leven lang.
Hij ziet het bloed stromen
‘s nachts in zijne dromen,
wijl hij zit in ’t gevang.
 |
Partituur * Drama te Zaventem * |
 |
1. instrumentaal
|