Vuilbakterrorisme
Ruim 10 jaar geleden had de “losbandige jeugd” in het Brusselse een nieuw spelletje ontdekt: het in de fik steken van vuilnisbakken. Toen ze dat ook in de ondergrondse metrostations begonnen te doen en er in de nasleep van Nine Eleven bovendien onheilspellende berichten waren over terroristische aanslagen, ondermeer in de moeilijk te beveiligen Metrostations, vond de MIVB er niets beters op dan deze vuilbakken dicht te lassen met een roestvrij stalen deksel …
De vrees voor een aanslag in de hoofdstad van Europa was niet onterecht, want twee jaar later vielen er 191 doden in Madrid en nog een jaar later was Londen aan de beurt. Vuilnisbakken werden er tijdens die aanslagen evenwel niet gebruikt.
Ondertussen zijn de stations serieus opgefrist en de inox-vuilbakken zijn op vele plaatsen vervangen door kleurige recyclage-bakken.
De miserie met die “losbandige jeugd” is in feite begonnen toen er ook bij de MIVB een grote besparingswoede de kop opstak, en er zoals gewoonlijk zwaar werd geknipt in de uitgaven onderaan de piramide en veel minder aan de top.
Zo schaften ze eerst – we gaan nu wel redelijk ver terug in de tijd – de “convoyeur” en de “receveur” af zodat op tram en bus alleen nog de chauffeur overbleef om alle werkjes op te knappen.
De “receveurs”, dus de mannen die tickets verkochten en hiervoor achteraan in elke tram of bus zelfs een loketje hadden, werden vervangen door een bemand loket in de tramstations, en niet zoveel later door een zelden bemand loket + enkele automaten. Gevolg: steeds minder toezicht, steeds meer ongewenst gedrag.
Een receveur stapt uit zijn loket en doet een controleronde. Over zijn schouder hangt een soort trompetje waarmee hij de chauffeur – de “wattman” – kon signaleren dat hij mocht vertrekken. Hij heeft een boekje met afscheurbare tickets vast en in zijn tas zit ondermeer een indrukwekkend mechanisme om muntstukken te sorteren en te beheren.
In het eindstation van Tram 44 in Tervuren bijvoorbeeld, waar een grote overdekte fietsstalling staat, was het verdwijnen van het bemande loket meteen het sein voor occasionele en professionele fietsendieven om hun slag te slaan. Sloten werden doorgeknipt en de fietsen massaal met camionnetjes richting tweedehandsmarkten vervoerd. Dat verklaarde tenminste de politie van Tervuren toen ik circa 1990 na een tweede fietsendiefstal in 1 week tijd aangifte ging doen. Ze voegden er ook aan toe dat ze niets konden doen wegens gebrek aan middelen en omdat … de tramterminus eigenlijk op het grondgebied van Wezembeek-Oppem staat. Maar het zou zeker niet gebeurd zijn als er nog een bemand loket ware geweest…
Gedeelte van de tramterminus van Lijn 44 in Tervuren. Waar nu (links) een openbaar toilet werd geplaatst stond eertijds een houten chalet met bemand loket, waar receveurs en conducteurs even konden verpozen en zich konden verwarmen in de winter.
De liedtekst werd geschreven in de Brusselse Metro in juni 2002 op lijn 1B en beschrijft niet alleen wat ik zag maar ook en vooral wat ik had kunnen zien. En het zal u misschien niet meteen opvallen, maar ik heb me geamuseerd met het bedenken van een binnenrijm in elk onpaar vers.
Vuilbakterrorisme
Ik keek vorige week
Weer lelijk op mijn neus
Want ‘k nam nog eens de tram:
Er was geen andere keus.
De krant leek wel plezant
Maar werd vlug oud papier
Dus kon hij in ’t station
De vuilbak ingezwierd.
En dat viel tegen:
De vuilnisbakken waren dichtgelast.
Wat was de reden?
Er hing wat uitleg in een glazen kast…
De policisten
Wilden geen risico, dat is hun vak.
De terroristen
Die planten bommen in zo’n vuilnisbak
Als we eens wisten
Wie zo’n verdomde bom daar stak!
’t Station lag in de zon
en ’t bleek er vreselijk heet
want op mijn grijze kop
zwom al mijn haar in ’t zweet.
Dus ik dronk uit een blik
Wat ijsgekoelde thee.
Toen kwam opeens de tram
Dat blikje mocht niet mee.
De tram die ik toen nam
Reed met mij naar de stad.
In ’t Zuid ging ik eruit
En weer verder op pad.
Daar stond op het perron
Een haveloze vrouw
Die van de vuilnisman
Wat recycleren wou.
Die nacht, ’t was onverwacht
moest ik weer op de baan
en zag daar in de nacht
een bonte bende gaan.
Er was een wildebras
Die in de trambarak
De brand wou in een krant
En in de afvalbak.
 |
Partituur * Vuilbakterrorisme * |
 |
1. instrumentaal
|