Onschuldige verdachte
Op de melodie van “Bonsoir Chérie” van Arnold Frank schreven Lionel Bauwens en/of zijn kompaan Frans Jacobs een tekst over de naoorlogsweeën, waarbij velen om allerlei redenen vals werden beschuldigd van oorlogsmisdaden, hetzij om oude rekeningen te vereffenen, hetij om hun goederen in te pikken… Het lied werd overgenomen door “De Lustige Sinjoren” en in Antwerpen en omgeving op straat gezongen.
Het was moedig dat deze marktzangers het met woorden opnamen tegen de losgeslagen meute van “bevrijders” die, verblind door wraak en doof voor argumenten, voor veel mensen van de bevrijding een hel maakten.
Al of niet vermeende “moffenhoeren”
De melodie dateert van 1945, het is dus duidelijk dat het hier over de nasleep van WO II gaat, maar dat was eigenlijk aan de inhoud ook al te merken.
De tekstschrijver noemt geen namen: dat is voorzichtig, want er was na de oorlog niet veel nodig om gewelddadige represailles uit te lokken, maar het is ook een handige manier om het verhaal herkenbaar en toepasbaar te maken voor vele mensen die ongeveer hetzelfde hadden meegemaakt.
Het slachtoffer in dit lied is in feite een heldin, een spionne voor de geallieerden, die de dood met de kogel riskeerde door aan te pappen met een Duits officier om hem geheimen te ontfutselen die ze naar Engeland doorseinde. De echte verzetslieden waren hiervan waarschijnlijk niet op de hoogte want geheimhouding was het sterkste wapen van het verzet om verraad de pas af te snijden, de zelfverklaarde verzetslieden die na de bevrijding uit alle holen en spleten kwamen gekropen al helemaal niet.
In de laatste strofe geeft de auteur redelijk subtiel aan dat de hardst roepende “verzetslieden” dikwijls een verborgen agenda hadden (burenruzie, zelf boter op het hoofd) zodat schuldigen dikwijls de dans ontsprongen en onschuldigen al even dikwijls onrechtmatig moesten boeten.
Onschuldige verdachte
Pas had men den grond betreden
’t Kleine dorpje was bevrijd
Waar de vijand had gestreden
Voor de woning van een meid
Huilde ’t volk uit haar gebuurte:
“Sleurt ze levend weg naar ’t graf
Zij was officieren flierte
Heulde met den vijand laf”
“Vervloekt mij niet
Ik ben verdacht van kwaad
Vervloekt mij niet
Ik pleegde geen verraad
Morgen weet gij iets meer
Herstelt men mij in eer”
Waarom die schand?
Zij diende ’t vaderland!
Mannen haalden haar naar buiten
Knipten haar de haren af
Vrouwen sloegen haar en fluiten
Wijl zij smeekt: “Is het niet straf
‘k Heb mijn hart en eer gegeven
Niet uit slecht maar voor het land”
Kort nadien is het bewezen
En verscheen het in de krant
Vier jaar was zij de vriendinne
Van een Pruisisch officier
Zonder hem nochtans te minnen
Deed hij haar soms veel plezier
Zo kwam zij aan de berichten
Seinde alles over zee
En door ’t leger in te lichten
Hielp zij aan den oorlog mee
Haat en tweedracht der geburen
Die nadien gebleken is
Deden het die meid bezuren
Zo deed men hier vele mis
Schuldigen op vrije voeten
Waarvan men ’t geheim niet weet
Anderen die moeten boeten
Fluisteren somtijds nog vol leed:
 |
Partituur * Onschuldige verdachte * |
 |
1. instrumentaal
|