Lied van de zeeman
Over de zee en vooral over de stoere zeevaarders zijn ontzaglijk veel liedjes gemaakt. Het was dan ook een tot de verbeelding sprekend beroep, gevaarlijk, onvoorspelbaar, en tragische gebeurtenissen waren schering en inslag. Wat kon een liedjesverkoper die het moest hebben van pathos en sentiment meer wensen?
John Lundström (1919-1990), een Antwerpse zanger en muziekpedagoog met Zweedse roots, waarover we eerder al schreven bij “De moord op de pastoor van Nijlen” en bij “De ramp van den Titanic“, maakte meerdere zeemansliedjes, waaronder dit liefdesverhaal, dat het cliché van de zeebonk die niet kan weerstaan aan de roep van de zee nog eens bevestigt.
Het werd door hem als “Het maske” gezongen op de LP “Liekes van Bajons – deel 1” en De Kadullen zongen hun versie als “Een meisken” op hun eerste LP “De Kadullen”
Lied van de zeeman
Een maske kwam al zingend voorbij
’t was op nen dag in meie
Ze was er zo jong en ze was er zo blij
en ze wou er een stukske gaan vrije.
Ze ging al naar den havenkant,
heure vrijer was gaan vere,
z’n schip lag binnen, ’t lag aan de wal,
en ze zag er hem toch zo gere.
En toen ‘m van de gangway kwam
kost zij heur nie meer houwe
ze vloog al in zijn erreme
en ze vroeg wanneer gaan we na trouwe?
Hij kuste haar wel ne keer of drij
en zei: ge’t lang moete wachte
we trouwe der nog dees maand in mei
en ze vreee der heelder nachten.
En toen den dag van trouwe kwam,
de bruid die was er zo schone,
ze droeg een wit satijnen kleed,
op heur hoofd een peirele krone.
En toen zij veur de altaar stond,
stond zij daar heel alliene.
Den bruidegom die zag nie oem
en da maske begost er te schrieuwe
Och maske, komt hier, schriet toch nie mie,
ne zeeman kan oemmes nie trouwe,
pakt liever ne vent van aan de wal,
en ge zullet oe nooit nie berouwe
Ze wachtte nog een maand of vier,
dan trouwde ze me nen ouwe,
’t was er ne vent van ’t schipperskwartier,
een cafeeke da gingen ze houwe
Het bier was goe en ’t maske was schoen,
de klante die kwame mei hoepe,
ze koste ba heur veur weinig geld
een klein beetje vriendschap koepe.
Ne zeeman kwam al zingend voorbij,
’t was op nen dag in meie,
hij was er zo joenk, hij was er zo blij
en hij wou der een stukske gaan vrije
Hij vond daar in een klein café
een maske naar zijn zinne,
hij keek heur aan, zijn hart bleef staan,
en hij stierf er een beetje van binnen.
 |
Partituur * Lied van den zeeman * |
 |
1. versie John Lundström (fragment)
|
|
2. versie van De Kadullen (fragment)
|
Zowat alle liedjes die John Lundström ooit uitbracht zijn verzameld op de CD “De Liekes Van … Djon” (2010, Bar Mondial Records), ook te verkrijgen voor een spotprijs in de iTunes-winkel.
1 reactie
Een van de allerschoonste teksten uit het Nederlandstalig repertoire.