Zatten Dré
Liedblad van Henri “De Zot” Texier
Op een liedblad van Henri Texier, een Nederlandse marktzanger die om den brode naar Antwerpen uitweek, vonden we één van de vele voor de hand liggende vertalingen van de hit ” J’attendrai”: u raadt het al, het werd “Zatten Dré”.
” J’attendrai ” werd in 1938 schitterend gezongen en op plaat gezet door Rina Ketty (1911-1996), maar het was in feite een geïmporteerd chanson uit Italië, in 1933 geschreven door Dino Olivieri en Nino Rasteli als “Tornerai“. Het lied werd pas echt populair dankzij (!) WO II, want de melancholische tekst paste wonderwel bij het gegeven dat zovele vaders en zonen voor enkele jaren gedwongen huis en haard moesten verlaten. Ook Rastelli schreef in 1943 een aangepaste Italiaanse tekst om het franse succes in Italië te dupliceren.
Texier was zeker niet de enige die op het idee kwam dit lied te vertalen tot “Zatten Dré”. En in het Brusselse behoorde dit alvast ook tot het straatlied-repertoire:
le jour et la nuit moi je t’attendrai, zatten drei.
K’wacht op a (zaa ze zu tege ma),
eeder uur, dag en nacht in de stamenei… j’attendrai.
K’hang aan de comptoir me ne gueuze,
een hèt aar en ne pistolei
et pendant tout ce temps je t’attends.
Les heures passent, woeh blaaf ze na,
zes goen kabasse, Oe kan da na?
Zeid’al men sense, in eur sjakosse,
kem rendez-vous me men filosh
J’attendrai sur toi,
kom be mah mais pourquoi ne reviens-tu pas?
Et pourtant zatten drei…
staminei = café
comptoir = de toog (waar ook de kassa staat)
hèt aar = hardgekookt ei
pistolei = een broodje
sense = centen
sjakosse = handtas
Texier moet op het moment dat hij (?) zijn versie schreef al flink het Antwerps meester geweest zijn
Zatten Dré
Ik ben een tistje, een rare guit,
ik zing hier liedjes met veel geluid
maar als ik zat ben, dan gaat het raar
dan gaat alles door elkaar:
van Violetta en den doolaar,
ik word er zelf ook niets van gewaar
maar in’t refrein zingt elk met mij:
Zatten Dré
zit ’s nachts bij een ander in’t staminee,
zatten Dré.
Hij is wee(r)
voor een nacht met het geld van zijn vrouw op snee
zatten Dré.
Kom ik ’s morgens thuis
dan begint mijn vrouw met onze grote kuis
en ze slaat zatten Dré haast tot gruis.
Ook deze nacht weer kwam ik naar huis
en alles vloog weer bij ons tot gruis
tot zelfs de spiegel ook aan de wand,
ik vond dat precies plezant.
Maar toen dat stuk was, toen was’t aan mij,
ik kreeg de stampen ook in mijn zij
maar ik zong dra weer dees refrein:
Dus dezen avond gaat het ook weer,
men zou haast zeggen, ik kan niet meer,
o ja, dat drinken, zit in mijn bloed,
waarom helaas is het zo goed.
Want moest het juist zijn gelijk men zegt
dan zou de drank zijn voor ieder slecht,
maar ieder pint smaakt steeds naar nog.
 |
Partituur * Zatten Dré * |
 |
1. Ik wacht op jou - Willy Alberti & Johnny Jordaan (fragment)
|
2 Commentaren
“Texier moet het Antwerps al flink meester geweest zijn”???
Beste Johan, denk eerst eens na voor je een artikeltje schrijft.
Dit liedje is toch overduidelijk Brussels, vooral omdat het doorspekt is met Frans. Ach, die arrogante sinjoren denken dat heel de wereld aan hun gat hangt.
Pardon? De eerste versie van het lied is uiteraard een tekst in het Brussels en niet gemaakt door Texier. “Texier was zeker niet de enige die op het idee kwam dit lied te vertalen tot *Zatten Dré*. En in het Brusselse behoorde dit alvast ook tot het straatlied-repertoire” schreef ik hierboven. De tweede versie is van hem, staat op een liedblad geschreven en gedrukt in Mortsel. Daarin géén “Brussels”. Welke Antwerpse Nederlander zou het trouwens ooit in zijn hoofd halen om in Antwerpen in het Brussels te zingen? Heeft u mijn bijdrage eigenlijk wel gelezen? We hebben de wijsheid niet in pacht maar misschien beter even nadenken voor u zo’n reactie schrijft.